BİZE NE OLUYOR ?

BİZE NE OLUYOR ?

Gerçekten bize ne oluyor? Ne olmaktadır? Ne etmekteyiz? Ne demekte ve Nereye gitmekteyiz?

Bizler hiç de böyle değildik! Deli dana hastalığına yakalanmış gibi delirmekte,kıvranmaktayız!

Etrafa saçılmış,karışmış harfler gibiyiz. Bir araya gelememekte,ne olduğumuzu bilememekte ve bildirememekteyiz!

Saçmadan rast gele saçılan saçma gibi saçmakta ve saçmalamaktayız! Biz hiç de böyle değildik! Saçmalamazdık! Hedefte idik..Hedefte gezerdik..

Bize ne oldu? Hedeften kaçtık. Evet. Çünki saçmaladık. Hedefi yanlış seçtik. Hedeften uzaklaştık,uzaklaştırıldık! Çünki kaçtık,kaçırıldık..

Biz niye böyle olduk? Biz böyle değildik! Ne idik,ne olduk ve ne olacağız?

Biz kendimiz olmadık! Kendimizle olmadık. Başkası olduk. Başkasıyla olmaya özen gösterdik. Sonuçta onlarla da olamadık,kalamadık ve kendimizi de bulamadık. Başkalarıyla dolduk ve o olduk,böyle olduk. Çünki kimliksiz kaldık. Kendi kimliğimizle kalmadık,başkasının kimliğiyle dolduk,doldurduk..

Millet olarak bir istifrağ gerek. Bir gusül lazım. Çünki kirlendik.

Boş olmak,kirlilikle dolu olmaktan daha yeğ-dir,uygundur. zira doldurulacak sermayemiz dolu dolu..

Biz böyle olmamalıydık!

Bize deli dana eti yedirdiler. Bizde yedik ve delirdik.

Bu gidiş,akıllıca bir gidiş değil. Gelin,geri dönelim. aslımıza rücu’ edelim.

Aslımız ile astarımız arasında bir uyuşmazlık var. Evvela biz kendimizle anlaşamıyoruz. Başkasıyla hiç anlaşamaz ve uzlaşamayız.

O halde biz kendimizi anlamaya çalışalım. Yapamıyorsak-ki fazlasıyla yaparız,nitekim yapmıştık da…- öyle ise hep beraber ağlaşalım. Ağlaşalım uzlaşalım,ağlaşalım uzlaşalım…

Gözyaşlarıyla temizlenelim,aklanalım,akıllanalım. Bir şey yokmuş gibi,kaybeden biz değilmişiz gibi olmayalım,oldurmayalım. Müflis olarak ölmeyelim. Değerlerimizi toprağa gömmeyelim. Neslimizi gündelik sun’i meselelerle bölmeyelim. Geçmişimize sövmeyelim. Biz biz olalım,biz kalalım. Biz birbirimizi sevelim,sayalım…

El verelim..el tutalım..ta ki tutulalım,tutunalım..yutulmayalım..atılmayalım…

İçimizdeki kerih şeyleri boşaltalım..atalım..dünya bizi atmadan ve boşaltmadan önce…

Bir gün dünya da istifrağ edip kusacak. Gelin kusulan biz olmayalım.Kusan biz olalım..kendimizi bulalım..

Biz bizi ve bir birimizi kaybetmişiz. Ayıb etmişiz. Biz böyle etmezdik! Ne ettik? Ne etmekteyiz?

Ümitsiz değiliz. Ümit-vârız. Ümitle varız. Gayretle sürekli varız. Biz birbirimize yarız,ağyar değiliz.

Ufkumuz daralmış. Ufuklarda değil,yerde gezmekte,sürünmekteyiz. Okyanuslarda değil,damlalarda boğulmaktayız. Damlalar mı okyanus oldu,yoksa okyanusları mı damla ettik? Çok iyi yüzer,okyanuslar aşar iken,biz koyun gibi yüzülür,damlalarda boğulur olduk!

Biz ne ettik? Biz böyle değildik! Hiç de düşünmedik! İleriyi göremedik! Atlarımızı şahlandıramadık! İstakbâle koşmadık! Mazide kaldık! Ufuklara uçmadık!

Biz kendimizi ve atımızı bağladık! Ölenlerimize ağladık,mersiyeler yazdık! Kalblerimizi dağladık! Hiç de kendimize ağlamadık. Vakit ayıramadık! Yine de pek anlamadık,aldırmadık,ağlamadık! Çünki aldandık,aldatıldık!

Biz hiç de böyle değildik! Ne idik,ne olduk! Bir gül idik,solduk! Bülbül idik,söndük! Güllere nağmeler dizerdik,karga olduk,tilkilerle güldük,onları güldürdük,onlara,aleme maskara olduk!

Kendimizden olanları başka diyarlara sürdük,sürdürdük. Olmayanları övdük,övdürdük!

Kendimizi öldürdük,onları oldurduk! kendimiz indik,onları bindirdik!

bizler dolu dizgin idik. Şimdi ise ;diz üzeri süründük,dizginlendik! Kendi yolumuzu bıraktık,başka yollara gittik!

Biz ne ettik? Niye ettik? Bize ne oldu? Ne oluyor?

Biz hiç de böyle değildik!!!

20-5-1997

MEHMET ÖZÇELİK

Loading

No ResponsesOcak 1st, 2015