FİKRET ERTAN

f.ertan@zaman.com.tr

Bilderberg listesi

Bilderberg toplantıları hakkında her yıl muhakkak yazarım. Geçen yıl Chantilly’de yapılan toplantı hakkında geçen yıl tam bu sıralar bir değil üç yazı yazmıştım.

Bu yıl başka konular çıktığı için Versailles–Fransa’da yapılan toplantı hakkında yazmadım; ama önceki gün bu köşede geçen yılki yazılarımdan birine tekrar yer verdim; zira bana göre bu yazıdaki bilgiler önemliydi ve Türkiye’de son toplantı dolayısıyla yaşanan Bilderberg tartışmaları bakımından tekrarlanmasında fayda vardı.

Bu yılki toplantı hakkında epey yazı yazıldı, tartışma yapıldı; ama doğrusu bunlarda fazla yeni bir bilgi, yeni bir yaklaşım da yoktu. Bu bakımdan yeni bilgiler olmadığı için ben yazmamayı tercih ettim. Esasen çok aradığım; ama bulamadığım yeni bir kitabı bulsaydım bu yıl bu kitaptan söz edecektim. Kitap geçen yıl Amerika’da çıktı, tek baskı yaptı ve tükendi. Çıkmadan önce tartışma konusu olan bu kitap, okuduğum kısa tanıtımında belirtildiği üzere Bilderberg’in gerçek tarihini, mensuplarını ve etkisini ele almış. Bazı önemli Bilderberg liderleri tarafından yazara gizlice verilen Bilderberg arşivlerinden de faydalanılarak yazılan bu kitap, var olan ve olmayan çeşitli bağlantıları incelemiş ve Bilderberg’in yıllar içinde nasıl değiştiğini ve dünyayı nasıl değiştirmiş olabileceğini göstermeye çalışmış.

Bu önemli kitabı yazan yazar çok yönlü bir yazar. Hikayeleri, romanları, denemeleri, sanat kitapları da bulunan yazar edebi çalışmalarıyla birçok ödül kazanmış bir Amerikalı. Ben kitabı aramaya, bulmaya devam edeceğim şüphesiz ve bulup okuduğumda da hakkında bu köşede muhakkak yazacağım.

Bu yılki Bilderberg toplantısı bizde Devlet Bakanı Ali Babacan’ın toplantıya katılması dolayısıyla tartışıldı, ele alındı ve bazı kalemler bundan birtakım hesaplar görmeye çalıştılar, o kadar; ama nedense Bilderberg’e katılan diğer zevattan pek söz etmediler.

Ben burada tam sayısıyla vereyim, Versailles toplantısına bu yıl tam tamına 124 kişi katıldı. Genelde katılanların sayısı 120 civarında oluyor. Geçen yılki sayı 116’ydı. Bu sayılara iki raportör ve bir şeref başkanı ve bir de genel sekreteri eklediğimizde sayı 130’a yaklaşıyor zaman zaman.

Ben bu sayıları da bana her yıl dışarıdan gönderilen katılımcı listesinden biliyorum. Bu yılki liste de birkaç gün önce elektronik postayla geldi. Bu listede bulunan bazı tanınmış kimseleri burada bir fikir olsun diye vereyim ve önce Amerikalılarla başlayayım.

Artık herkesin bildiğin Paul Wolfowitz, Richard Perle, toplantıların vazgeçilmez adamı David Rockefeller, Henry Kissinger, Amerikan Dışişleri Bakan Yardımcısı John Bolton, Amerikan Dışişleri Bakanlığı Planlama Dairesi Başkanı Richard Haass, Amerikan Milli Ekonomi Araştırma Dairesi Başkanı Martin Feldstein, Senatör John Corzine, Goldman Sachs finans grubu başkanı John Thornton, Başkan Bush’un milletlerarası ticaret danışmanı Robert Zoellick, Dünya Bankası Başkanı James Wolfensohn, New York Times yazarı Thomas Friedman, Wall Street gazetesi editörlerinden Paul Gigot, Newsweek dergisi editörü Hint asıllı Ferit Zekeriya...

Avrupalılardan ise şu tanınmış isimler gözüme çarptı listede: Fransa eski cumhurbaşkanlarından ve halen Avrupa Konvansiyonu başkanı olan Valery Giscard d’Estaing, Atina Belediye Başkanı Dora Bakoyannis, ünlü Alman medya holdingi Burda’nın başkanı Hubert Burda, Avrupa havacılık–uzay–savunma şirketi EADS’ın başkanı Phillipe Camus, AB Ticaret Temsilcisi Pascal Lamy, İsveç Dışişleri Bakanı Anna Lindh, Hollanda Kraliçesi Beatrix, Nokia Başkanı Jorma Ollila, Eni Başkanı Roberto Poli, Danimarka Başbakanı Anders Rasmussen, Fransız CNRS araştırma kurumundan Roy Olivier, Alman İçişleri Bakanı Otto Schily, Daimler–Chrysler Grubu Başkanı Jurgen Schrempp, Dünya Ekonomik Forumu Başkanı Klaus Schwab, Fransa Merkez Bankası Başkanı Jean Claude Trichet, Royal Dutch petrol şirketi başkanı Jeroen van der Veer, İngiltere Lordlar Kamarası Başkanı Gareth Williams.

Bu tanınmış isimler toplantıya katılanlardan sadece 31’i, geriye pek tanınmamış, ama çok önemli ve güçlü 93 kişi kalıyor. Benim bu yılki Bilderberg hakkında yeni bilgi olarak vereceğim, yukarıdaki listeden ibaret kalıyor ne yazık ki...

31.05.2003

Muharrem Bayraktar  

Bilderberg aslında bir “otelin” adı. 1954 yılında ilki yapılan bu toplantılar Hollanda’nın Ooterberg şehrinde bir otelde gerçekleşiyor. Bu otelin adı da Bilderberg!

Dünyanın bir çok ülkesinde genellikle Mayıs ayında yapılan bu “gizemli Bilderberg” toplantılarının iki tür katılımcısı var: Birinciler, daimi katılımcıdır ve her yıl katılırlar.

İkinciler ise, “davet üzerine” katılırlar.

Yeni dünya düzeninin, yeni kurallarının dizayn edildiği Bilderberg ile ilgili önemli iddialar da ortaya atılmıştır. Mesela Dr. Ümit Sayın’a göre, “Bilderberg CFR ve öteki örgütlerin Avrupa ayağını ve etkinliğini teşkil etmek için kurulmuştur. Bilderberg’in kuruluşunda, ABD istihbarat örgütlerinin, özellikle CIA’nın rolü olduğu çok iyi bilinmektedir.

Hedefi; yeni dünya düzenini ABD–İngiltere hakimiyetini ve emperyalizmini tüm dünyaya yaymaktır. Her yıl yapılan çok gizli ortamdaki toplantıları, hem CIA hem de o ülkenin istihbarat örgütü kontrol eder”.

Bugüne kadar Türkiye’den pek çok isim Bilderberg toplantılarına katılmıştır. Tabii, bu katılımcılar, ikinci kategoride, yani “davet üzerine” katılanlardan oluşuyor. Pek çoğunun Bilderberg’in iç yüzünü bildiğini söylememiz de imkansız.

Kimler yok ki katılanlar arasında:

“Dinç Bilgin, Cem Boyner, İhsan Sabri Çağlayangil, İsmail Cem, Hikmet Çetin, Süleyman Demirel, İhsan Doğramacı, Gazi Erçel, Sedat Ergin, Kamuran İnan, Vahit Halefoğlu, Suna Kıraç, Rahmi Koç, Rüştü Saracoğlu, Sinan Tara, Emre Gönensay ve daha bir sürü elit”.

Benim asıl dikkat çekmek istediğim konu Bilderbergin yapısı, çalışma şekli veya katılımcıları değil.

Ben, Bilderberg toplantıları sonrası meydana gelen “kaos ve kriz” dönemlerine dikkat çekmek istiyorum.

IMF adına Bilderberg toplantılarına katılan IMF Başkan Yardımcısı Stanley Fischer son 11 yıldır bütün toplantılara iştirak etti. Ama ne gariptir Fischer’in katıldığı özel toplantıların sonrasında çok ciddi “bölgesel krizler” ortaya çıktı.

Mesela 1996’daki Bilderberg toplantısına katılmıştı Fischer. 1997’de Asya krizi çıktı.

1998’deki toplantıdan sonra Rusya krizi yaşandı.

1999 Bilderberg toplantısından sonra 2001 ekonomik krizini yaşadı Türkiye.

Türk hükümetini dalgalı kura geçmeye ikna eden isim de Fischer’dir. Ne gariptir, Fischer daha sonra Bilderberg toplantılarının finansörü olan David Rockefeller’in sahibi olduğu Citigroup İnternational’ın başına getirildi. Adeta ödül olarak!

Rockefeller’in Türkiye için “oltaya takılan balık” ifadesini kullandığını da hatırlayalım.

Yani Bilderberg toplantılarının, dünyanın değişik bölgelerinde kriz oluşturma, kaos meydana getirme gibi “gizli organizasyonları da” icra ettiğine dair ciddi emareler var.

Nitekim geçen hafta yapılan Bilderberg toplantısında gizli gündem maddesi Türkiye idi. Kapalı kapılar ardında Türkiye konuşuldu.

Bilderberg’in “davetlileri” değil “sürekli katılımcıları” Türkiye hakkında ne konuştular, neler planladılar bilmiyoruz.

Önümüzdeki günlerde ya da aylarda yeni bir “kriz dalgası” kapımızı çalarsa, bu yazıyı arşivden çıkarıp tekrar okumakta yarar olabilir.

           ...:::  BİLDERBERG - CFR  :::...

                                             BİLDERBERG    GRUP

   Bilderberg Grup 1954 Mayısı'nda Hollanda'nın Osterbeek kentindeki Bilderberg Oteli'nde toplanan bir grup mason tarafından kuruldu. Grubu tasarlayıp oluşturan asıl kurucu İsveç Franmasonluğu üstad-ı azamı Joseph Retinger (1887-1960)'dir. Bu gizli grubun finansmanının önemli bir kısmı Amerika'daki Rockefeller Vakfı tarafından karşılanır. Diğer finansör ünlü banker Rothschild ailesidir. Bilderberg çok uluslu bir hükümet gibidir.

    Bilderberg birçok kaynakta "Dünyanın Efendileri" şeklinde tanımlanır. Bilderberg Grubun geçmişine ilişkin kapsamlı bilgi bulabilmek çok zordur. Başvuru kaynaklarında kurulduğu yer, tarih ve toplantılara katılan bazı önemli şahısların isminin dışında bir bilgi bulmak mümkün değildir. Kurulduğundan bu yana Bilderberg toplantılarının tamamı basına ve kamuoyuna gizli yapılmış, burada konuşulanlar hakkında hiç kimse bilgi sahibi olamamıştır. Bu toplantılara katılanlar, burada konuşulanları ne pahasına olursa olsun bildirmeyeceklerine yemin ederler. Ünlü bir Türk siyaset adamının dediği "görevimden istifa etmemi isteseler bile burada konuşulanları kimseye söylemem" sözü bu gizliliği ortaya koymaktadır.

    Örgüt, sermaye, siyaset, gizli örgütler ve iş dünyasının ünlülerini biraraya getirir. Her yıl yapılan toplantı üç gün sürer. Gizli bir masonik teşkilat olan Bilderberg'in en belirgin özelliği, devletlerin kilit noktalarında görev yapan üst düzey masonları bünyesinde toplamış olmasıdır. Bu nedenle Bilderberg, bir tür masonik zirve toplantısı olarak kabul edilmektedir. Toplantılar sırasında konuların gizli kalacağına söz verilir. Görüşmelerden sonra, yalnızca katılanlara özel bir rapor dağıtılır. Bu örgütle ilgili en detaylı bilgi İspanyol İstihbarat Örgütü'nün üst düzey yöneticisi Luis Gonzales Mata'nın kitabıdır. "Dünyanın Gerçek Efendileri" isimli kitap 1975 yılında Paris'te Bernard Grassed Yayınevi tarafından yayınlanmış, fakat piyasadan toptan satın alınmış ve okuyucuya ulaşması engellenmiştir.

     öZETLE ; Bilderberg, CFR ve öteki örgütlerin Avrupa ayağını ve etkinliğini teşkil etmek için Hollanda'da Osterbeek şehrinde Bilderberg Oteli'nde 1954'te kurulmuştur. Dünyanın yönetimi ve küreselleşme konusunda her yıl farklı ülkelerde toplantılar yapar (Ross 2000, Marrs 2000). Toplantılar son derece gizli koşullarda ve özel ortamlarda yapılır. Katılanlar bu konuda hiçbir bilgi vermezler. "Spotlight" isimli bir dergileri de vardır.Bilderberg'in kurucuları arasında Hollanda prensi Bernhard ve Polonyalı sosyolog Dr. Joseph Hieronim Retinger de vardır. Retinger, Bilderberg'in babası olarak bilinir. Bilderberg'in kuruluşunda, ABD istihbarat örgütlerinin, özellikle CIA'nın rolü olduğu çok iyi bilinmektedir. Prens Bernhard ise eski bir NAZİ SS üyesidir, 1937'de Hollanda prensesi ile evlenmiştir, ama Nazilerle olan yakın bağları çok iyi bilinmektedir (Marrs 2000). ABD'li gizli örgüt ve CFR üyelerinin bazıları da Bilderberg üyesidir.

    Aslında Bilderberg, CFR'nin çok daha gizli bir biçimde uluslararası boyuta yayılmış halidir. Hedefi; Yeni Dünya Düzeni'ni ve ABD-İngiltere hâkimiyetini ve emperyalizmini tüm dünyaya yaymaktır. Her yıl yapılan çok gizli ortamdaki toplantıları; hem CIA, hem de o ülkenin istihbarat örgütü kontrol eder. Türkiye'de son 50 yıldır başa geçen ünlü politikacıların çoğunluğu Bilderberg üyesidir, halen bu gizli Bilderberg üyeleri Türkiye'nin etkin yönetiminde rol almaktadırlar. Türkiyedeki toplantılar şu ana dek 18-20 Eylül 1959'da Yeşilköy-İstanbul'da, 25-27 Nisan 1975'te (Çeşme'de Hotel Altın Yunus'ta) yapılmıştır. 2001'deki toplantı ise İsveç'te gerçekleşmiştir.

                                                  ILLUMİNATİ

   İlluminati, 1 Mayıs 1776 da Adam Weishaupt tarafından Almanya Bavyera'da kurulmuştur. Weishaupt, Ingolstadt Üniversitesinde hukuk profesörü iken masonik eğilimlere merak sarmış ve bir gizli örgüt kurmuştur. Ama hükümete karşı bazı hareketler de içeren yayınları nedeniyle 1786'da polis tarafından basılmış ve ondan sonra da tamamen yeraltına inmiştir. İlluminati'nin daha sonra çok güçlendiği ve 1833'de Yale Üniversitesinde General William Russel tarafından Skulls and Bones Society olarak kurulduğu (SBS) rivayet edilmektedir. Yani bir rivayete göre SKS İlluminati'nin ABD'deki devamıdır.

    İlluminati adını ve üyelerini inanılmaz bir sır gibi saklayan ölümcül bir kuruluştur. Bugün hemen her ülkede mevcuttur. Özel eğitim, tören ve alt kültürlerden gelmeyenler İlluminati'ye kabul edilmezler. ABD başkanlarının pek çoğu İlluminati'den ya icazet alırlar ya da üyesidirler. İlluminati o kadar gizlidir ki, varlığından bile bahsedilmez. Bu gizli örgüte ihanet edenlerin cezası kayıtsız şartsız ölümdür. Illuminati'nin NATO ile veya Gladyo gibi yeraltı örgütleri ile de ilişkisi olduğu sanılmaktadır. BUNUN TEK İSTİSNASI TİMAŞ YAYINLARINDAN ÇIKAN  "İlluminati" ADLI ESERDİR.

                            C F R  ( COUNCIL OF FOREIGN RELATIONS )

                                            ( DIŞ İLİŞKİLER KONSEYİ )

'Grup düzenli seminerlerden ve haftalık toplantılardan ayrı, yemekler verip Yahudi dünyasının ünlü isimleri bir araya getirir. Bu gizli yemeklere konuk olarak katılanların başında, Küba'dan Fidel Castro, İngiltere'den Edward Heath, İsrail'den eski Savunma Bakanı Moshe Dayan ve Almanya'dan Sosyal Demokrat Lider Yahudi Will Brandt gelir.' (Bknz: Lectures Françaises, sf. 86)

'37 daimi üyesinin 10 tanesi Yahudi, diğerleri ise yüksek dereceli Mason'dur. İlk başkanlığını Amerikalı senatör Yahudi Rudy Boschwitz yapmıştır.' (Bknz: They Dare to Speak Out, sf:180)

ABD eski Yahudi Dışişleri bakanı George Schultz sinegogda konuşmada. George Shultz: - İsrail özgürlüğün büyük gücü ve ABD'nin stratejik ortağıdır. (Atlanta Council of Jewish Federations, 19 Kasım 1983)

                            TÜRKİYE'DEKİ  CFR VE BİLDERBERGLERİN LİSTESİ

       Bilderberg, CFR veya Trilateral Komisyon üyesi ve kolesi kişiler  (Kaynak: Who is Who of the Elite, Robert Gaylon Ross, 1999, ve CFR'in SPOTLIGHT isimli gizli yayını, bilgiler 1991-1999 arası bilgileridir)

BİR KAÇ GRUBA ÜYE OLANLAR [ B: Bilderberg, ][ CFR: Council on Foreign Relations, ][ TR: Trilateral Komisyon ]

• Semih Akbil (B)
• Eli Hikmet Alp (B)
• Selahattin Beyazit (B, TR)
• Dinç Bilgin (B, TR)
• M. Nuri Birgi (B, TR)
• Selattin Boyazit (B)
• Cem Boyner (B, TR)
• İhsan Sabri Çağlayangil (B, TR)
• Ismail Cem (B)
• Hikmet Çetin (B, TR)
• Tansu Çiller (B, TR) Eski Başbakan
• Özer Çiller (B)
• Süleyman Demirel (B, TR)
• Kemal Derviş (B, TR, CFR)
• İhsan Doğramacı (B, TR)
• Aydın Doğan (B, TR) Aydın Holding
• Bülent Ecevit (B, TR)
• Bülent Eczacıbaşı (B, TR)
• Nejat Eczacıbaşı (B, TR)
• Gazi Erçel (B)
• Üstün Erguder (B, TR)
• Turan Feyzioğlu (B)
• Meral Gezgin Eris (B, TR)
• Oğuz Gökmen (B, TR)
• Emre Gönensay (B, TR)
• Vitali Hakko (B, TR)
• Vahit Halefoğlu (B, TR)
• Kamran İnan (B, TR)
• Hasan F. Işık (B, TR)
• Jak Kamhi (B, TR)
• Gülten Kazgan (B)
• Suna Kıraç (B, TR)
• Rahmi Koç (B)
• Şerif Mardin (B, TR) Studies, Professor
• Turgut Özal (B, TR, CFR)
• Tugay Özçeri (B)
• Hüsamettin Özkan (B, TR)
• Sakıp Sabancı (B, TR, CFR)
• Tahsin Şahinkaya (B, TR,)
• Sinan Tara (B, TR)
• Şarık Tara (B, CFR)
• İlter Türkmen (B, CFR)
• Halil Tunç, (B, TR)
• Memduh Yasa (B)
• Selçuk Yaser (B)
• Mesut Yılmaz (B)
• Erkut Yüceoğlu (B)

              (Not: Bu isimler tüm Türkiye'deki üyeleri yansıtmamaktadır)

    BILDERBERG TOPLANTILARINA SÜREKLI KATILANLAR VEYA BILDERBERG'E ÜYE OLANLAR

(Aşağıdaki isimler tüm liste değildir, tüm listeyi daha detaylı olarak vereceğiz, yukarıdaki Bilderberg üyelerinin tamamı Bilderberg toplantılarına katılır)

• Semih Akbil(Dışişleri)
• Ali Hikmet Alp (C. S. C. E. nin sürekli temsilcisi)
• Nureddin F. Alpkartal (Parlemento)
• Tekin Arıburun (Türk Hava Kuvvetleri)
• Ugur Bayar (Ozellestirme)
• Burhan Belge (Parlemento)
• Selahaddin Beyazit (Yönetici)
• Dinç Bilgin (Sabah Anonim Şirketi)
• Muharrem Nuri Birgi (NATO)
• Cem Boyner (Yeni Demokrasi Hareketi)
• İhsan S. Çağlayangil
• İsmail Cem (Dişişleri)
• Hikmet Çetin (Dişişleri)
• Tansu Çiller (parlementer)
• Özer Çiller
• Süleyman Demirel
• Vecdi Diker (Turkish Road Transport, Başkan)
• İhsan Doğramacı (YÖK kurucusu)
• Bülent Ecevit (Başbakan)
• Nejat F. Eczacıbaşı
• Bülent Eczacıbaşı
• Gazi Erçel (Merkez Bankası)
• Sedat Ergin (Hürriyet)
• Üstün Erguder (Boğaziçi Rektör)
• Melih Esenbel
• Turan Feyzioğlu (Parlamento)
• Meral Gezgin Eris (ECON, DEVEL Foundation)
• Nail Gidel
• Oğuz Gökmen (Parlementer)
• Emre Gönensay (Dişişleri)
• Vahit Halefoglu (Dişişleri)
• Kamran İnan (Parlementer)
• Hasan F. Işık (Parlementer)
• Jak Kamhi
• Gülten Kazgan (İstanbul Ün. İktisat,Prof)
• Suna Kıraç (KoçHolding)
• Rahmi Koç (KoçHolding)
• Şerif Mardin (Prof.)
• Celal Bayar (eski cumhur bşk.)
• Tugay Özçeri (Dişişleri)
• Hüsamettin Özkan (Başbakan Yardımcısı)
• Selim Sarper
• Sinan Tara (Enka Holding)
• Selahattin Tokay (Yonetici)
• Ahmet Tokuz
• Halil Tunç (İşçi SendikalarıFederasyonu)
• İlter Türkmen
• Memduh Yasa (İktisat)
• Selçuk Yaser (yönetici)
• Erkut Yüceoğlu (TÜSIAD)

     Bill Clinton, Antony Lake, Al Gore, George Bush, Warren Christopher, Colin Powell, Les Aspin, James Woolsey (eski CIA direktörü) gibi isimlerin CFR isimli bir komisyona kayıtlı olmaları herhalde sizleri bunca bilgiden sonra şaşırtmaz. Elimizdeki listeler burada yayınlanamayacak kadar fazladır. Ama dünyadaki en ciddi karar mercilerine gelenlerin bağlı oldukları bir örgüt olması herhalde doğal karşılanabilir, üstelik bunların bazıları Bilderberg veya Skulls and Bones Society üyesidirler. Yani hiç kimse hak ettiği ve olması gerektiği için bir pozisyonda değildir bu Yeni Dünya Düzeni'nde. İplerin altında ne kadar iyi oynayabildiği, ne kadar sır tuttuğu ve bu örgütlere ne kadar bağlı olduğu önemlidir onlar için.

     Özetle ;CFR, 21 Temmuz 1921'de New York'ta kurulmuştur (Marrs 2000; Ross 2000). Daha ziyade New York ve Washington DC'de yaşayan elitlerden oluşan CFR'nin bugün finans, iletişim, akademi, istihbarat, teknoloji alanlarda en etkin konumlarda bulunan 3 bin 300 üyesi mevcuttur. Bu sayı bir zamanlar bin 600 ile sınırlıydı. Özellikle tüm FBI, CIA, DIA, DEA ve başka istihbarat şefleri bu örgütün de elemanıdır ve CFR'nin ilkelerinden dışarı çıkamazlar. CFR, 2. Dünya Savaşı'nda çok önemli bir rol oynadığı gibi, yayınladığı Foreign Affairs isimli dergi ile de çalışmalarını tüm dünyaya duyurur. CFR her ne kadar gizli olmayan bir görünüme sahip olsa da, bu gerçek değildir. CFR, SBS, Bilderberg gibi çok gizli bir örgüttür.

       CFR Yahudi finansörlerce kurdurulmuştu. CFR'nin kuruluşunda böylesine belirgin bir Yahudi etkisi olması, kuşkusuz üzerinde düşünülmesi gereken bir noktadır. Yahudi önde gelenleri, Amerikan yayılmacılığına öncülük edecek ve kurulduğu tarihten sonra da Amerikan dış politikasına büyük etki yapacak olan böyle bir kuruluşun oluşumuna acaba neden öncülük etmişlerdir?

    Bu noktada akla, "bu doğal bir şey, tarih boyunca sermaye sahipleri politikayı etkilemişlerdir" gibi bir açıklama gelebilir. Olaya böyle bakıldığında da Amerika'daki pek çok sosyalistin yaptığı gibi CFR bir "burjuva örgütü" olarak tanımlanabilir, "yüksek sermayenin politika üzerindeki denetim mekanizması" olarak yorumlanabilir.

     Ama burada konuyu değerlendirirken göz önünde bulundurulması gereken önemli bir nokta var. Çünkü CFR'yi kurduran finansörlerin "Yahudi olma" gibi ortak bir özellikleri vardır. Daha da önemlisi, hepsi "Yahudi oluşlarına" çok önem veren, bu nedenle Amerika'daki, hatta dünyadaki sayısız Yahudi örgütüne destek olan kişilerdir. İsrail Devleti'nin ilk aşaması olan Filistin'e Yahudi göçü projesinin en önemli destekçileri de aynı kişilerdir. Evlenirken hep "ırk-arasında" eş seçimi yapmaları bile, sözkonusu sermayedarların önemli bir "ırk bilinci"ne (daha doğrusu saplantısına) sahip olduklarını gösteriyor.

    Dolayısıyla, bu kişilerin Amerikan politikasını yalnızca kendi kişisel ekonomik çıkarları için yönlendirmek istediklerini düşünmek eksik bir değerlendirme olacaktır. Sahip oldukları güçlü "ırk bilinci", mutlaka CFR'yi kurdurmalarında önemli rol oynamış olmalıdır. Amerikan dış politikasını herhangi bir "Yahudi olmayan" Amerikalı sermayedardan farklı olarak kendi kişisel çıkarlarının da ötesinde, Yahudi ırkının çıkarları doğrultusunda yönlendirmek istemiş olmalıdırlar.

    Olayı daha geniş bir açıdan incelediğimizde ise, sözkonusu açıklama daha da kesinlik kazanmaktadır. Amerika'nın, başından beri Yahudi önde gelenleri tarafından Mesih Planı için kullanışlı bir aygıt olarak düşünüldüğünü, Kabalacı Kolomb'un kıtayı, "Yahudiler için iyi bir yer" olması niyetiyle "keşfettiğini" hatırlarsak, ABD'nin misyonunu daha iyi anlayabiliriz. Yahudi önde gelenlerinin, Mesih Planı için kullanabilmek amacıyla, ülkeyi en başından beri kontrol altına almaya çalıştıklarını, bu nedenle masonluğu kendi elleriyle Yeni Dünya'ya getirdiklerini göz önünde bulundurduğumuzda, ya da Püritenlerin ülkeye nasıl "judaizer" misyonunu yüklediğini hatırladığımızda, Amerika için biçilen işlevi daha açık bir şekilde görebiliriz. (Bkz. 1. bölüm)

     ABD, başından beri, Yahudi önde gelenlerinin denetimi altında olacak dünya-hakimi bir güç şeklinde tasarlanmıştır. Amerika'yı dış müdahaleye, yayılmacılığa zorlayanların da yoğun olarak Yahudiler, ya da onlarla "ittifak" içindeki masonlardan oluşması bunun önemli bir göstergesidir. Önceki sayfalarda Amerika'yı ilk kez emperyal bir güç haline getiren İspanya savaşının Yahudi medyası tarafından kışkırtıldığına değinmiştik. Amerika'nın I. Dünya Savaşı'na girişi de Wilson'ın akılhocaları, yani Yahudiler aracılığıyla olmuştur. Amerikalı gazeteci Andrew I. Killgore da, Amerika'nın I. Dünya Savaşı'na girmesindeki Yahudi etkisine dikkat çekiyor. Killgore'un yazdığına göre, Dünya Siyonist Örgütü liderleri, İngiliz hükümetini Siyonizme destek veren Balfour Deklarasyonu'nu yayınlaması için zorlarken, deklarasyon yayınlandığında kendilerinin de Amerikalı soydaşları aracılığıyla ABD'yi İngiltere'nin yanında savaşa sokacakları sözünü vermiş ve gerçekten de İngiltere'yi bu konuda ikna etmişlerdi.50

    Olayı bu çerçeve içinde değerlendirdiğimizde, CFR'deki belirgin Yahudi etkisi çok daha anlamlı hale gelmektedir. Çünkü Mesih Planı, Mesih gelmeden önce de, dünyada Yahudi-kontrollü bir sistemin belli ölçüde kurulmasını öngörmektedir. Kabalacılar'ın kehanetleri yorumlayış şekli, Mesih'in gelişinden önce, pek çok sonuca "insan eliyle" varılacağı yönündedir. Dolayısıyla inanışa göre Yahudilerin Mesih gelmeden de belirli bir egemenlik kurmaları gerekmektedir; Mesih'in bu hazır düzenin kontrolünü ele alacağı ve "metafizik" katkılarla egemenliği daha da sağlamlaştıracağı beklenmektedir. (Bkz. "Giriş" bölümü)

      Kabalacıların yorumu böyleyken, dünyadaki en büyük politik ve askeri gücü olan ABD'nin "ırk bilinci" yüksek Yahudiler tarafından oluşturulan kurumlar aracılığıyla yönetiliyor olmasını bir tesadüf olarak yorumlamak akılcı gözükmemektedir. Görünen, Amerika'nın, Mesih Planı'ndaki önemli misyonunu CFR gibi kurumlar sayesinde yerine getirdiğidir.

                                           CFR'nin 'Rockefeller Bağlantısı'

   Üstteki yorumların ardından açıklık getirilmesi gereken bir nokta vardır: CFR, üstte değindiğimiz Yahudi finansörler tarafından oluşturulmuştur, ancak, CFR'nin denetimi, ilerleyen yıllarda bir başka büyük sermayedarın, Rockefeller ailesinin eline geçmiştir. Bunun nedenine az sonra değineceğiz, önce kısa bir şekilde Rockefeller ve CFR ilişkisine göz atalım.

    Dan Smoot, CFR'nin güç ve etkisinin kurulduğu yıldan sonra istikrarlı bir biçimde arttığını bildiriyor. Örgütün tarihindeki dönem noktasını ise, 1927 yılı olarak belirliyor. Çünkü 1927 yılında, CFR'yi finanse eden sermayedarların arasına çok önemli bir isim daha katılıyor. Sonradan CFR'nin en büyük finansörü ve dolayısıyla arkasındaki asıl güç haline gelecek olan isim, ünlü "petrol kralı" Rockefeller ailesi.

    1929 yılında CFR, Rockefeller'ın verdiği para ile, bugünkü adresine taşınıyor: The Harold Pratt House, 58 East 68th Street, New York City. 1930'lu yıllardan sonra Rockefellerlar, CFR'ye iyice hakim oluyorlar. 1939 yılında, Konsey'in Dışişleri Bakanlığı için araştırma ve tavsiyeler yapması için bir anlaşma yapılıyor. Rockefeller Vakfı, bu çalışmaların giderlerini üstlenmeyi kararlaştırıyor. O tarihten sonra da Rockefellerlar, CFR'nin en büyük maddi destekçisi oluyorlar. 1940-1945 yılları arasında Rockefellerlar'ın Konsey'e akıttığı para 300 bin doları aşıyor. (O yıllarda Konsey'in başkanlığına getirilen Isaiah Bowman'ın Yahudi oluşu da dikkat çekici.)

    1945 yılında San Francisco'da Konsey'in gücünü belgeleyen önemli bir gelişme yaşanıyor. Birleşmiş Milletler toplantısına katılan ABD delegasyonundaki 40'ın üzerindeki isim CFR üyeleri arasından seçiliyor. CFR üyelerinin en etkini ise Nelson A. Rockefeller...

    Siyasi gözlemciler, 1945'ten sonraki ABD politikasının kesin olarak CFR egemenliğinde düzenlendiği konusunda birleşiyorlar. CFR'nin egemenliğinin Rockefellerlar'ın elinde olduğu konusunda da. Rockefeller'ın CFR üzerindeki denetimi, Amerika'da çokça yazılıp-çizilmiş bir konudur. Öyle ki bugün bazı Amerikalı yazarlar, CFR'yi "Rockefeller ailesinin politik kurumu" olarak tarif ederler. Örneğin, Collier Peter ve David Horowitz adlı iki yazarın yayınladığı The Rockefellers: An American Dynasty (Rockefellerlar: Bir Amerikan Hanedanı) adlı kitapta, Rockefellerlar-CFR ilişkisi şöyle dile getiriliyor:

    Rockefeller'lar anlıyorlar ki, finans gücü, politik güç kazanmaya temel olabiliyor. Sonra da politik güç, finans gücünü besliyor. Böylece CFR yani Dış İlişkiler Konseyi kuruluyor. David Rockefeller ilerleyen yıllarda başkan oluyor... Konseyin, bin altı yüz üyesi bulunuyor. Yüksek finans çevreleri, üniversiteler, politika, ticaret, basın ve televizyon çevrelerinden... Çoğu ünlü kişiler. Az tanınanlar bile, en güçlü kişilerden seçilmiş.

    Konsey, kuruluşundan sonraki ilk elli yılda, gizli kalmayı istiyor ve kalıyor. 1972 yılında bu sır perdesi, Profesör W. C. Skousen'in 'bestseller' kitabıyla, biraz aralanıyor. Ayrıca, New York Times ve New Yorker'da iki yazı yayınlanıyor. Buna göre CFR, ABD'nin iç ve dış ilişkilerinde yıllardan beri ' devletüstü' bir rol oynuyor. Dış yardımlardan NATO'ya kadar, her işe parmağını sokuyor.

    Rockefeller'ın CFR üzerindeki denetimi yalnızca Konsey'e akıttıkları dev boyuttaki para ile sınırlı kalmıyor. Rockefellerlar, paranın verdiği güçle, kurumun başına kendi "adam"larını atıyorlar. CFR'nin uzun yıllar başkanlığını yapan John McCloy'un Rockefeller Vakfı'nın yöneticisi ve Rockefeller ailesinin de özel avukatı olması bunun bir örneği. Rockefeller Vakfı'nda hizmet eden John Foster Dulles, Henry Kissinger, Cyrus Vance gibi isimlerin CFR'nin önde gelen üyeleri ve de ABD Dışişleri Bakanları olmaları da, ailenin CFR ve ABD dış politikası üzerindeki etkisinin bir göstergesi.

                                    Rockefellarlar'ın Gerçek Kimliği

     Bütün bu bilgilerin ardından, CFR'yi kurduran Yahudi bankerlerin, nasıl olup da kuruluşu Rockefellerlar'ın denetimine bıraktıkları, kuşkusuz üzerinde düşünülmesi gereken bir soru olarak karşımıza çıkıyor. Acaba bu Yahudi bankerler, CFR üzerindeki denetimlerini kaybedip, Amerikan dış politikasını yönlendirmek için en uygun aygıt olan kurumu, Rockefeller ailesine mi "kaptırmış"lardır? Yoksa CFR üzerindeki Yahudi kontrolü hiç sona ermemiş, yalnızca bir şekil değişikliği mi yaşanmıştır?

    Bunu anlamak için Rockefeller ailesinin kimliğini incelemekte yarar var.

    Rockefeller ailesini incelediğimizde, resmen "Protestan" olduğunu görüyoruz. Ama bu Protestanlığın "judaizer" (Yahudici/Yahudi sempatizanı) misyonunu bolca taşıyan bir tür olduğu da açık bir gerçek. Çünkü Rockefellerlar, Yahudilerle hep son derece ilgi çekici bir ilişki içinde olmuşlar.

    1878'de ünlü "judaizer" Protestan William Eugene Blackstone, "Kutsal Kitab'ın Yahudilerin 'Tanrı'nın seçilmiş halkı' olduğu şeklindeki hükmünün hala geçerli olduğunu" savunan tezini ortaya attığı zaman (bkz 1. bölüm), en büyük desteği John D. Rockefeller'dan görmüştü...51

    John D. Rockefeller, bunun yanısıra, İngiliz mandası döneminde Kudüs'te "Filistin Arkeoloji Müzesi"ni kurdurmuştu. Müze, tarih boyunca Yahudi ulusunun gelişimini konu ediniyor, Yahudi kahramanlarının heykellerini içeriyordu. Rockefeller'ın kurulması için iki milyon dolar verdiği müze, daha sonra Rockefeller Museum adıyla anılageldi...52

    Rockefeller ailesinin İsrail sempatisi Washington'da da kendini gösteriyor. Batı Virginia'dan Demokrat Parti Senatörü olan John D. IV (Jay) Rockefeller, Senato'da İsrail'in en sadık dostlarından biri olarak tanınıyor. Yalnızca 1993 yılı içinde, İsrail'i ilgilendiren altı oylamanın altısına da İsrail lehinde oy veren Jay Rockefeller, "İsrail taraftarı olma yüzdesi" (% Pro-Israel) sıralamasında "% 100 İsrail yanlısı" olarak başta geliyor...53

    Fransız yazar Georges Virebeau, Mais Qui Gouverne L'Amerique (Amerika'yı Kim Yönetiyor) adlı kitabında David Rockefeller'ın Who's Who in the World'un yazdığına göre Chicago Üniversitesi'ndeyken İbrani tanrı bilimi (teoloji) derslerini takip ettiğini not ediyor...54

    Tüm bu bilgiler, ortaya ilginç bir tablo ve de önemli bir soru çıkarmaktadır: Acaba Rockefeller ailesi, neden Yahudilere karşı böyle ilginç bir sempatinin sahibidir? Bu yalnızca Amerikan Protestanlığındaki klasik "Yahudi sempatizanlığı"nın bir devamı mıdır? Yoksa Rockefellerlar'ın, daha da önemli bir bağlantısı mı vardır?

    Evet, böyle bir bağlantı vardır. Rockefellerlar'ın Yahudilerle olan bu ilginç ilişkilerinin kökeninde, kendilerinin de Yahudi asıllı olmaları yatmaktadır:

    Garry Allen The Rockefeller File adlı kitabının 19. sayfasına düştüğü dipnotta, Malcom Sten'in The Grandees:America's Sephardic Elite kitabından yaptığı alıntıyla bir gerçeği ortaya koymaktadır ki, Rockefellerlar Sefarad Yahudilerindendir. Aile Arap topraklarında yüzlerce petrol şirketini kontrol altında tutmaktayken, Nelson Rockefeller New York'taki organize Yahudilerin en samimi dostudur. Zaten onların desteğini almamış olsaydı, (nüfusunun % 25'ini Yahudilerin oluşturduğu kentte) dört defa üstüste vali seçilemezdi.55

    Kısacası, Rockefellerlar, Protestan bir görünüm altında gerçek kimliklerini koruyan bir "Yahudi dönmesi" hanedandır. Dolayısıyla, CFR'nin "yöneticisi" durumdaki Rockefellerlar, CFR'yi kurduran Yahudi bankerlerle bu tür bir "ırk bağı" ile bağlıdır.

    Bu tablodan karşımıza çıkan sonuç, CFR'nin aşamalı olarak Rockefeller egemenliğine bırakılmasının, örgütün Yahudi-güdümlü olmaktan çıktığı gibi bir anlam kesinlikle taşımadığıdır. Tam tersine, örgütün "açık Yahudi" olan sermayedarlar yerine, "gizli Yahudi" olan bir başka sermayedar tarafından yönetiliyor olması, planlı ve bilinçli bir kamuflaj izlenimi vermektedir. Anlaşılan, CFR'nin, açıkça hepsi Yahudi olan sermayedarlarca finanse edilmesinin dikkat ve tepki çekeceği düşünülmüş ve örgüt, daha örtülü bir Yahudi güdümü altına alınmıştır.

                             Rothschild'ın Desteğiyle Doğan Rockefeller İmparatorluğu

    Rockefeller'ın gerçek kimliğinin yanısıra, bu hanedanın nasıl ABD'nin bir numaralı ekonomik gücü haline geldiğini incelediğimizde de ilginç bir tabloyla karşılaşıyoruz. Çünkü Rockefeller gücü, başta Yahudi sermayedarlar arasındaki hiyerarşinin en üstünde oturan Rothschildlar olmak üzere, büyük Yahudi sermayedarların olağanüstü desteği ile oluşturulmuş durumda.

    Amerikalı yazar Eustace Mullins, The World Order: Our Secret Rulers (Dünya Düzeni: Gizli Yöneticilerimiz) adlı kitabınında Rockefellerlar'ın nasıl büyüdüğüne de değiniyor. Mullins, Rockefelerlar'ın, son iki yüzyılda Rothschildlar'la çok yakın ilişkiler içinde olduklarını ve Rockefeller servetinin oluşmasında Rothschildlar'ın büyük rolü olduğunu şöyle anlatıyor:

    19. yüzyılın başlarında, House of Rothschild (Rothschild tröstü) ABD'de bazı yatırımlar yaptı ve kendisine bağlı bankalar kurdu. Rothschildlar'ın ABD'de kurduğu bu bankaların ilki, The City Bank adını taşıyordu. 1812'de New York'ta kurulan banka, daha sonra National City Bank adını aldı ve elli yıl boyunca da Moses Taylor tarafından yönetildi. Taylor 1882'de geride 70 milyon dolar bırakarak öldü ve yerine oğlu Percy geçti. Ertesi yıl, John D. Rockefeller'ın kardeşi William Rockefeller bankaya yüklü bir para yatırarak ortak oldu. 1891'de ise Rockefellerlar, Percy'i ikna ederek, onun yerine banka müdürlüğüne ortakları James Stillman'ın geçmesini sağladılar. James Stillman'ın da bir 'Londra bağlantısı' vardı; babası Don Carlos uzun yıllar Rothschildlar'a hizmet etmişti.56

   Kısacası, Rotshchild'ın bankası, çok kolay bir biçimde Rockefellerlar'a devredilmişti. Mullins, bu işlemin, "merkezin", yani Rothschild'ın bilgisi ve izni dahilinde yapıldığını söylüyor. Yani Rothschild, isteyerek ve bilerek ABD'deki bankasının Rockefeller egemenliğine geçmesini sağlamıştı!...

    Mullins, Rothschildlar'ın ve Warburg hanedanının sahip olduğu bir diğer Yahudi şirketi olan Kuhn Loeb'in, Rockefellerlar'a verdiği büyük desteği anlatmaya devam ediyor. Bu iki büyük finans devi, petrol ticaretindeki rakiplerini ekarte ederek tröst haline gelmeye çalışan gizli soydaşları Rockefeller'a büyük destek vermişlerdi:

     Sonraki yıllarda, Rothschild'ın sahip olduğu The National City Bank of Cleveland da, Rockefellar'a büyük bir destek verdi... John D. Rockefeller'ın başarısı, National City Bank of Cleveland'ın desteğini arkasına alarak petrol işindeki rakiplerini safdışı etmesiyle başladı. 19. yüzyılın ikinci yarısında, ülkedeki demiryolu ve deniz ulaşımının büyük bölümünü elinde bulunduran Kuhn Loeb şirketi ise, John D. Rockefeller'ın petrol taşıma şirketine inanılmaz bir indirim uygulayarak, onun diğer petrol şirketlerini batırmasına destek oldu... Kısacası, bütün Rockefeller imparatorluğunun, asıl olarak Rotschildlar tarafından finanse edilip-desteklendiği söylenebilir.57

    Yahudi "ırkdaş"larından aldığı bu büyük destek ve kayırmaların sonucunda, John D. Rockefeller, 1887 yılında ABD'deki tüm petrol ticaretini eline geçirerek, "tröst" haline geldi. Bunu engellemek için çıkarılan "anti-tröst" kanunları da işe yaramadı ve Rockefeller İmparatorluğu, 20. yüzyıla dünyanın petrol devi olarak girdi. Bugün de aynı durum devam etmekte, dünya petrol ticaretinin yarısından çoğu Rockefellerlar'ın sahip olduğu ve Standart Oil olarak bilinen beş petrol şirketince Exxon, Texaco, Socal, Gulf ve Mobil kontrol edilmektedir. (Diğer iki büyük petrol şirketinden Shell/Royal Dutch, Hollandalı Yahudi finansör William Deterding'e aittir. BP'nin hisselerinde de Yahudi finansörlerin büyük payı vardır.)

    Sonuçta karşılaştığımız tablo, Rockefellerlar'ın, başta Rothschild imparatorluğu olmak üzere, Yahudi sermayedarlar tarafından çok özenli bir biçimde kayırılıp-desteklendiği ve ABD'nin ekonomik paylaşımında tam bir "ırk dayanışması" yaşanmış olduğudur.

    "Açık" ırkdaşları tarafından büyütülen "gizli" Yahudi Rockefeller ailesinin CFR gibi bir kurumun denetimini üstlenmiş olması ise, az önce belirttiğimiz gibi, gerekli kamuflajı sağlamak ve Yahudi önde gelenlerinin ABD dış politikasındaki güdümünü daha az hissedilir hale getirmek içindir. CFR'yi yöneten hanedan, onu ilk kuranlar gibi sürekli sinagoglarda boy gösteren bir "açık" Yahudi olsaydı, kuşkusuz toplayacağı dikkat de çok daha fazla olurdu.

                                                       CFR'nin Gücü

    Eustace Mullins, The World Order adlı kitabının başlarında, "bu kitapta adı geçen hemen her ünlü Amerikalı CFR üyesidir, bu yüzden her seferinde bunu tekrarlamayı gereksiz görüyorum" diyor. Gerçekten de CFR üyelerinin listesi, neredeyse Amerikan politikasının "Who's Who" (Kim Kimdir)i gibidir. Henry Kissinger'dan John McCloy'a, Carter'ın Ulusal Güvenlik Danışmanı Zbigniew Brzezinski'den Eisenhower'ın Dışişleri Bakanı John Foster Dulles'a, CIA başkanı ve mason Allen Dulles'dan, Dean Acheson, George Kennan'a kadar pek çok ünlü isim, CFR üyesidir. Öyle ki, The Rockefeller Syndrome adlı kitabında Ferdinand Lundberg'in belirttiğine göre: "CFR ile bağlantısı olan insanlar Amerika pazarlarında mülkiyete sahip olanların neredeyse tümüdür."

    Dan Smoot, Invisible Government (Görünmez Hükümet) adlı kitabında, kurumun ABD'nin dış politikalarının oluşumundaki büyük etkisini detaylı olarak anlatıyor. Buna göre CFR, yalnızca üst kademedeki yönetici elitleri bünyesine alıp yönlendirmekle kalmaz, dış politika ile kurumların büyük bölümünü kontrol eder. Amerika'da dış politika ile ilgili diğer pek çok dernek ve kurum da, CFR'nin denetimi altındadır. Amerikan dış politikasındaki büyük etkileri ile bilinen "think-tank"ler (politika üretme kurumları) ise gerçekte CFR'nin alt komisyonları niteliğindedir. Eustace Mullins, CFR ve think-tank'ler arasındaki ilişkiden şöyle söz ediyor:

    Shoup'un Imperial Brain Trust adlı kitabına göre 1969'da CFR'de Brookings Institution'dan 22 yönetici, RAND Corporation'dan 29, Hudson'dan 14, Middle East (Orta Doğu) Institute'dan 33 üye vardır. Ayrıca Rockefeller Foundation'ın 19 yöneticisinden 14'ü, Carnegie Endowment'ın 17'sinden 10'u, Ford Foundation'da

    16'dan 7, Rockefeller Brothers Found'ın 11'inden 6'sı CFR üyesidir. Buna göre CFR bu vakıfların tümünü yönetmektedir. Akademik dünyada ise CFR Princeton Üniversitesi'nden 58, Chicago Üniversitesi'nden 69, Harvard'dan 30 üyeye sahiptir.58

     Mullins'in de vurguladığı gibi, üniversiteler CFR'nin denetiminde olan kurumlar arasındadır. CFR, akademik çevrelerdeki üyeleri aracılığıyla dış politika konularında "standart"ları belirler. CFR'nin "resmi ideolojisi", üniversitelerde ders olarak okutulur. Kurum, yayınladığı çok sayıda kitapla Amerikan entellektüellerini "eğitir". Örneğin CFR'nin son yıllardaki yayınlarında sık sık sözünü ettiği "İslam tehlikesi", Amerikan bilincine ustalıkla yerleştirilmektedir. Kurumun yılda dört kez yayınladığı ve dünyanın en etkili yayın organı sayılan Foreign Affairs (Dış Olaylar) adlı dergi ise hem siyasi gündemi belirler hem de ABD politikasını. ABD dış politikasındaki köklü değişimlerin çoğu Foreign Affairs'te yayınlanarak yürürlülüğe konur. Örneğin, soğuk savaşın başında ABD'nin temel stratejisini belirleyen "containment plan" (Sovyetler'in yayılmasını önleme anlamında; Çevreleme Planı) CFR üyesi George Kennan tarafından Foreign Affairs'de yayınlandıktan sonra uygulamaya konmuştu. Son olarak uzun süre gündemde kalan, Samuel Huntington'ın "Medeniyetler Çatışması" adlı, gelecekte Batı ve İslam arasında bir çatışma öngören yazısı da aynı dergide yayınlanmıştı.

    CFR basın üzerinde de büyük etkiye sahiptir. Kurum, basındaki üyeleri sayesinde, büyük gazeteleri bir sosyal kontrol mekanizması olarak kullanabilmektedir. Denetlediği kabul edilen basın organları arasında; New York Times, Washington Post, Time, Newsweek, Life, New York Post, New York Herald Tribune, gibi dev isimler sayılabilir.

    Tüm bunların yanında CFR, aynı Chatham House gibi masonlukla da çok içli-dışlıdır. Her iki örgütün de önde gelen üyeleri, aynı zamanda ülkelerindeki mason localarına üyedirler. CFR'nin; Harry Truman, George Marshall, Dwight Eisenhower, Allen Dulles, John McCloy, Henry Kissinger, Lyndon Johnson, Dean Acheson, Gerald Ford gibi ünlü isimlerin yanında daha pek çok üyesi bir taraftan da locaların müdavimidirler.

    Kısacası CFR, ya da "Dış İlişkiler Konseyi", Yahudi önde gelenlerinin "dünyaya egemen olma" hedefine ve bu hedefin sistematize edilmiş hali olan Mesih Planı'na uygun bir aygıt konumundadır. CFR'nin aldığı kararlar, Amerikan çıkarlarını, dolayısıyla da ülkedeki Yahudi sermayesini korumak doğrultusundadır. Vietnam savaşından, Latin Amerika müdahalelerine kadar pek çok dış politika kararı, CFR'nin Yahudi sermayesini koruma misyonuyla yakından ilgilidir. Konsey'in Ortadoğu politikası ise, elbette tümüyle İsrail çıkarlarının savunulmasına yöneliktir.

    CFR hakkında ilginç bazı yorum ve bilgileri de, gazeteci-yazar Fehmi Koru veriyor. Koru, aylık Dış Politika dergisinde kendisiyle yapılan bir röportajda şunları söylüyor:

     Amerika'da güç odağı farklıdır. Mesela bizim ülkemizde güç odağı Çankaya ve Başbakanlık'tır. Halbuki Amerika'da güç kaynağı Beyaz Saraydan'dan ve hatta başkandan çok daha başka şeylerdir. Ve onlar sistemi ayakta tutan kurum ve kuruluşlardır. Nedir bunlar? Lobiler bunların görünen uçlarıdır. Onların da arkasında odaklar vardır. Bunlardan biri Amerika'da bulunan dünyanın en büyük ve en etkili bankalarından bir kaçıdır. Yani bankalar bir güç odağıdır ve bunların hemen hepsinin sahibi de Yahudi asıllı süper zenginlerdir. Bu bankalar dünya alışverişini ve ticaret hacmini ellerinde tutarlar. Yüksek faizli kredileri, istedikleri maddi şartlarda ülkelere bunlar sağlarlar... ... 'Think thank'lerin en önemlisi 'Council on Foreign Relations' denilen bir kurumdur... 'Council on Foreign Relations', isminin tüm masumiyetine rağmen, en büyük güç odağıdır. Bu derneğin başkanı dünyaca ünlü Yahudi zengin David Rockefeller"dır. Yine meşhur CIA'nin istasyon şeflerinden Paul Henze ve ünlü stratejist Prof. Dr. Albert Wohlstetter bu derneğin onur üyeleridirler. Bu derneğin hem Cumhuriyetçi ve hem de Demokrat Parti'den üyeleri vardır. Eğer seçimi Cumhuriyetçi Parti kazanmışsa, yardımcıları da hep bu derneğin Cumhuriyetçi üyelerinden seçilir. Yok eğer Demokratlar seçimi kazanmışsa, yine bu derneğin demokrat üyeleri Beyaz Sarayda üst düzey görevlere getirilirler. Dışişleri Bakanlığı, Hazine Bakanlığı hep bu derneğin üyelerinden seçilirler. Yani ister Cumhuriyetçi olsun, ister Demokrat, ne olursa olsun bu derneğin üyeleridir işi götürenler. Parti rozetleri sadece sembolik birer ayırımdır. Zihniyet 'Council on Foreign Relations' zihniyetidir...

    ... Mesela bizdeki Cumhurbaşkanlarının veya Cumhurbaşkanı adaylarının mutlaka Amerika'ya giderek bu enstitülerin ve derneklerin birinde görünmek mecburiyeti vardır. Bizdeki hemen her Cumhurbaşkanı veya Başbakan, bir vesileyle Council on Foreign Relations'da ya bir konuşma yapmakla veya en azından orada bir toplantıya katılmakla, kendilerini onlara göstermek mecburiyetindedirler.

    Kenan Evren bu Council on Foreign Relations'da bir konuşma yapmak ihtiyacını hissetmiştir. Cumhurbaşkanının bütün programlarına biz gazeteciler katılırken, hatta Yahudi lobisiyle Evren'in görüşmesini izlerken, hiçbir gazeteci arkadaşımız Evren'in bu dış politika derneğindeki konuşmasını izleyememiştir. İzleyemezdik, zira hepimize giriş yasaktı!...

    Kısacası, CFR'nin gücü, yalnız ABD'nin değil, kimi zaman onun sistemine entegre olan başka ülkelerin politikalarını da denetlemektedir.

                                  Henry   Kissinger

    Yahudi kökenli Henry Kissinger’dir. Kissinger, altı milyon kadar Yahudi’yi katleden eski Gestapo subaylarını, ünlü Nazi katillerini içinde toplayan NATO’ya bağlı Kontragerilla (Gladio, Kızıl Teke Postu vs.) örgütünü oluşturanlardandır. Kissinger 1943- 46 yıllarında USA Ordusu karşı- istihbarat birimlerinde görev yapmıştır (bak, www.nobel.se/peace/laureates/1973/kissinger.bio.html ).

     Bu kişi 1946- 49 yıllarında ise askeri istihbarat örgütünde yedek yüzbaşı olarak görevini sürdürmüştür ve Avrupa’da görev yaptığı aynı dönemlerde eski Gestapo subaylarının yeniden örgütlenmeleriyle ilgili olarak verdiği raporlar 1985 yılında açığa çıkmıştır. Şu sıralarda eski çalışma arkadaşları tarafından “hapçı olduğu” ve “bir devleti yönetecek akıl sağlığına sahip olmadığı” iddia edilen Başkan Nixon’un ulusal güvenlik danışmanı Kissinger, Vietnam’da savaşın tırmandırılnasından ve bu ülkede üç ile beş milyon arasında masum insanın katledilmesinden birinci derecede sorumlu olanlardandır. Kissinger, Vietnam’da savaşı bitirme aşamasına getiren 1968 barış görüşmelerini ateşe atmış ve milyonlarca insanın ölümüne ve hesapsız bir yıkıma yolaçacak savaşın 1972’de yeniden tırmandırılmasını sağlamıştır. Yine aynı kişi Vietnam’la bağlantılı olarak Kamboçya’nın ve Laos’un gizlice bombalanması kararında yeralmış, Kamboçya’da 600 bin, Laos’da ise 350 bin sivilin ölmesine neden olmuştur. Bir milyon kadar insanın katledilmesi ile sonuçlanan bir CIA ve MI-6 darbesi ile 1965 yılında Endenozya’da iktidarı gaspeden General Suharto, Kissinger’in Dışişleri Bakanı olduğu 1975 yılında USA silahları ve Kissinger’in onayı ile Doğu Timor’u işgaledip halkının üçte birini ödürmüştür (Çin, ASEAN ülkeleri ile ilgili olarak yeni bir güvenlik anlaşması önerdikten sonra, 1990’lı yılların son günlerinde USA yönetimi Doğu Timor’da “insan hakları ihlalleri olduğunu” hatırlayıp Pasifik ile Hint Okyanusu arasındaki su geçitlerinin tam ortasında duran bu adaya “barışı koruma” bahanesiyle askeri güçlerini sokmuştur.) İngiliz gazeteci Christopher Hitchens’in kaleme aldığı “The Trial of Henry Kissinger” (bak, www.trialofhenrykissinger.org/charges.html ) adli yapıtta sıralanan Kissinger’e ait uzun suç listesinde, 11 eylül 1973 günü Şili’nin demokratik yöntemlerle seçilmiş Cumhurbaşkanı Salvador Allen’de ye karşı gerçekleştirilen kanlı askeri darbe de yeralmaktadır. Şili’de General Augusto Pinochet tarafından gerçekleştirilen, Allende’nin, General René Schneider ve daha 10 bini aşkın masum insanın katledilmesi ile sonuçlanan askeri darbenin tüm belgeleri günümüzde açığa çıkmıştır ve daha darbenin ilk gününden itibaren bunun bir CIA operasyonu olduğu bilinmektedir. İsveç’in en büyük günlük gazetesi Dagens Nyheter’in 10 mayıs 2001 sayısında yazan Gunnar Pettersson, Başkan Nixon ve Başkan Ford yönetimleri sırasındaki eşsiz iktidar gücü nedeniyle Kissinger’in dönemin tüm suçlarından birinci derecede sorumlu olduğunu anlatmaktadır. Christopher Hitchens’in kitabını tanıtan bu yazısında Pettersson, Kissinger’in aynızamanda ulusal güvenlik danışmanlığı yapan tek USA Dışişleri Bakanı olduğunu yazmaktadır. Ayrıca Kissinger, CIA’nın illegal (gizli) eylemleri içinde yeralan güçlü iktidar sahibi Forty Committee’ye 1969- 76 yıllarında başkanlık yapan tek USA Dışişleri Bakanı’dır. Hery Kissinger’in insanlığa karşı suçları bunlarla sınırlı değildir. Sonuçta, Kissinger’in Dışişler Bakanlığı sırasında gerçekleşen ve Kissinger’inde hazırlanmasında birinci derecede rol aldığı Şili’deki askeri darbeden üç ay sonra Kissinger’e Nobel Barış ödülü de verilmiştir. Sözkonusu ödülü konspirasyon dışında ciddi bir gerekçe ile açıklayabilmek mümkün değildir. Ödülü veren komite, dünya politikasını yakından tanıyan ve izleyen bir elittir.

    Bu örneklerin en dikkate değerlerinden biri de, 1946 yılında Kudüs’te King David Oteli’ni havaya uçuran ve Ortadoğu’da Filistin halkına yönelik etnik temizlik amacıyla kanlı bir terörü başlatan Menaham Begin’e, -Camp David “anlaşması”nın ardından- “terörü engellediği” gerekçesiyle 1978 yılında Nobel barış ödülünün verilmiş olmasıdır. Görüldüğü gibi, Camp David’e karşın Filistin halkına yönelik terör ve etnik temizlik sürmektedir ve konspirasyon ile ilgili inkar edilemez çarpıcı örnekler uzar gider. Günümüzde ise, Birleşmiş Milletler’e rağmen Irak’a saldırı için “gerekçe” arayan Başkan George W. Bush, Nobel barış ödülü sahibi konspirasyon uzmani Kissinger’i yeniden göreve çağırmıştır. Afganistan’a ve dolayısıyla -kendi yarattıkları- Taleban’a saldırı “gerekçelerini” halen inandırıcı biçimde açıklayamayan Bush ekibi, Irak’a saldırı için de sadece kendilerini tatmin edecek bir “gerekçe” bulacaktır. Toplumlara karşı suç, konspirasyon, gizli karanlık pilanlar ve eylemler bir kez başlarsa, bu süreçten geriye dönüş mümkün değildir. Bu iş, işlenen karanlık bir cinayeti örtbas edebilmek için yeni cinayetler işlemek zorunda kalmak gibidir. Suç ve yalan, yeni suçları ve yalanları doğurmaktadır. Sözkonusu kanlı trajik süreç, sahibini ve suçun tüm ortaklarını yokedinceye dek sürer.

    Ruhunu Mephistophales’e (Şeytan’a) satmış olan kariyer ve kişisel kazanç avcıları, “konspirasyon teorileri” ile alay edecekler, “olayların kitabına uygun olarak geliştiğini, savaşların toplumları ilerlettiğini, bu savaşta nasıl yer alınırsa ne ölçüde karlı çıkılabilineceğini” yaymayı sürdüreceklerdir. Özünde dar bir sermaye sınıfının kasalarını doldurmaya yönelik olmasına karşın “milletler” adına söylenecek tüm bu yalanlar, asıl büyük konspirasyonun türevleri olmaktan öteye geçemeyecektir. Şüphesiz konspirasyon sarmalı kendi sonuna doğru ilerleyecektir ama, varlığını gösterdiği alanlarda yığınlara, suçsuz insanlara hesapsız zararlar da verecektir. Sonuçta bu yıkıcı süreç nekadar erken görülebilir ve bilinçli, planlı ve örgütlü yığınsal eylemlerle nekadar erken durdurulabilirse, halkların uğrayacağı zararlar da okadar az olacaktır. Türkiye’de de Pentagon bağlantılı savaş lobisi, konspirasyonun ortağı satılmış bazı ünlü kalemler kendilerini açıkca belli etmektedirler. Buna karşın Türkiye toplumunun ezici çoğunluğu ve aynı şekilde dünya halkları savaşa karşıdırlar. Sözkonusu gelişme, askeri- endüstri komplekleri, Pentagon, Exxon ve Mobil gibi dev petrol şirketleri kaynaklı konspirasyonun çok büyük zararlar veremeden engellenebileceği umudunu arttırmaktadır. Türkiye’yi yönetenler bilmelidirlerki, kışkırtılmakta olan savaşa hangi “mantıki” gerekçeyle ve vaatlerle girilirse girilsin, kazançlı çıkılmayacaktır.

    HER OLAYIN BİR PERDE ARKASI BELKİDE VARDIĞIMIZ SONUCUN TAM ZITTI BİR AMAÇ-HEDEFİ VARDIR..; UYUMAYALIM , UYANIK OLALIM !

...::: www.islamustundur.com :::...

Her ülkede 'Bilderberg üyesi' olmak 'dünyayı yönetenler' arasına girmek demek; bizde ise 'Bilderbergçi olmak' pek matah bir şey değil... Başka yerlerde 'Bilderbergçi' oldun mu, başbakanlık, cumhurbaşkanlığı, genel yayın yönetmenliği gibi önemli görevler için önün açılıyor. Bizde ise, 'Bilderbergçi' olanlar her türlü ilerleme şanslarını yitiriyorlar; makamlarını kaybeden, hatta cezaevine düşen Bilderbergçiler var... Beni mahkemeye veren 'Bilderbergçi' bile çıktı...

Geçmişte böyle değildi. Süleyman Demirel ve Bülent Ecevit'in siyasi hayatlarında 1975'te Çeşme'de yapılan Bilderberg toplantısına katılmalarının 'olumlu' etkileri olmuştu. Mesut Yılmaz da öyle; 1990 yılında New York'taki toplantıya katıldıktan sonra ANAP'a lider, ülkeye başbakan oldu...

Kendime pay çıkartmak gibi bir niyetim yok; ancak 1990 sonrasında, Türkiye'nin Bilderberg üyeleri çaptan düşüyorlar... Cem Boyner katıldı Bilderberg'e, siyasi hayatta başarılı olamadı. Dinç Bilgin'in "Türkiye'nin en büyük medya patronu" haline dönüşmesi beklenirdi, Kartal Cezaevi'ne düştü... Merkez Bankası'nın eski başkanı Gazi Erçel'den "Geleceğin başbakanı" diye söz ediliyordu; başına gelenleri biliyorsunuz... Hürriyet Ankara temsilcisi Sedat Ergin Bilderbergçi olunca, "Genel yayın yönetmenliğine getirilir" beklentisi doğmuştu; onun talihi de o istikamette yürümedi...

Bu arka-plan yüzünden, bu yılki Bilderberg toplantısını, "Acaba bu yıl Türkiye'den kimleri dâvet edecekler, kimler katılma cesareti gösterecek?" merakına konu yapmamı yadırgamazsınız herhalde...

Bu yıl, Bilderbergçiler, 24-28 Mayıs tarihleri arasında, İsveç'in batı kıyısı Göthenburg kenti yakınlarındaki Stenungsund adasında toplandılar; toplantının yapıldığı otel, her zaman olduğu gibi, Bilderberg dışı konuklara kapatıldı. Toplantıda her ülkeden yine çok önemli kişiler biraraya geldi ve dünyanın bundan böyle alacağı biçim konusunda kararlara ulaştı... En zayıf katılım Türkiye'dendi; Gazi Erçel dördüncü kez katıldı Bilderberg'e... Daha önce dışişleri müsteşarı sıfatıyla Bilderberg'e katılmış Özdem Sanberk emeklilik sonrası TESEV'in direktörü olmuştu; o da bu sıfatıyla katıldı Göthenburg'daki toplantıya... Bu kadar.

Öyle anlaşılıyor ki, bu yıl dâvet edilen 'esas oğlanlar' toplantıdan uzak durmayı yeğlemişler... Bence haklılar da: Başka ülkeleri bilmem, ama Bilderberg toplantıları, son on yıldır Türkiye'den katılanlara pek uğurlu gelmiyor...

İngiltere'den Margaret Thatcher ve Tony Blair, başbakanlığa yükselmeden önce Bilderberg toplantılarına katılmışlardı. Jimmy Carter, George Bush ve Bill Clinton da Beyaz Saray yürüyüşüne Bilderberg toplantılarından sonra başladılar. Bilderbergçiler, aralarına katılan bu politikacıları 'yükseltilmeye değer' bulmuş olmalılar ki, çok kısa süre sonra, herbiri gelmek istedikleri makama yükseldiler...

'Bilderbergçi' Thatcher'in en sevildiği dönemde ve iktidarının 11. yılında koltuğunu kaybetmesinin sebebi de Bilderbergçi... Bunu, Guardian gazetesinin pazar ekinde (28 Mart 2001) çıkan Bilderberg konulu yazıdan öğrendim. Bilderberg'e kimlerin katıldığını ve içeride neler konuşulduğunu dünyaya duyurmayı 30 yıldır kendine görev edinmiş Amerikalı gazeteci Jim Tucker, İngiliz meslektaşa, "Thatcher iyilerden" demiş ve eklemiş: "Bir partide kendisiyle karşılaştığımda, 'Bilderbergçiler tarafından reddedilmek nasıl bir şey?' diye sordum; Thatcher, kulağıma, 'Bilderberg tarafından reddedilmek onurdur' diye fısıldadı..." Jim Tucker'a göre, Thatcher, başbakanken, Bilderbergçi dostlarının "Kraliyet yönetimine son ver" baskılarına direndiği için gözden düşmüş...

Bilderberg ihya edebildiği gibi, gözden düşürüp rezil hale de getirebiliyor insanı... Dünyanın en zengin işadamları, bankacıları, medya patronları, gazete yöneticileri, siyasiler ve merkez bankası başkanları biraraya geldiklerinde, istediklerini gerçekleştirebilecek bir güç ortaya çıkar elbette... Sanıyorum, Gazi Erçel, "Türkiye Merkez Bankası'nı istediğiniz özerkliğe kavuşturan yasa çıktı" müjdesini vermek üzere, son kez olarak, katıldı bu yılın Bilderberg'ine...

İngiliz bankacı Martin Taylor Bilderberg sekreteri. "Toplantıda NATO'nun geleceğini konuşacağız" demiş gazetecilere. Kısa bir açıklama yapıp, savunma, verimlilik, tarım ve küreselleşme konuları yanında Avrupa, Rusya, Çin, Japonya ve Ortadoğu'yu da konuşacaklarını duyurmuş. Tahminim, bu yılın toplantısında, yolsuzluk konusunun da tartışıldığı... Bu tahminimin altında, Türkiye'de yolsuzluklarla mücadele konulu araştırmaları yürüten TESEV'in direktörü Özdem Sanberk'in dâvet edilmesi yatıyor.

Gazi Erçel hangi müjdeyi vermek için katılmış olursa olsun, kendisini önceki toplantılardan tanıyan Bilderbergçi dostları, şu yakınlarda başına gelenlerden haberdarlar mıydı? Devalüasyon kararını önceden bildiği için TL'deki parasını dolara çevirdiğini, başkanı olduğu Merkez Bankası'nın, bazı bankalara, bir gün sonra devalüe edilecek TL'sı karşılığı dolar sattığını ve bu işlemin dört milyar doların üzerinde olduğunu biliyorlar mıydı? Yargıtay Cumhuriyet başsavcısının bu yüzden peşinde olduğunu?

Bilderberg'in diğer ülkelerde durumu ne acaba? Orada da çaptan düşüyor mu yoksa?

tkivanc@yenisafak.com

Bu yazı Taha Kıvanç'ın 07.06.2001 tarihli Yeni Şafak gazetesinde çıkan yazısından alınmıştır.

Mustafa ÖZCAN

Bilderberg tartışması

Şimdi, İslâmî kesimde, eskiden reddedilen ne varsa sahip çıkmak moda oldu. Bilderberg mi, tereddütsüz, evet. Rotary kulüpleri mi, bizden birileri katıldıysa ne manisi var ki! Eurovizyon yarışması mı, neden olmasın. Kime ne? Bazıları, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi oldukları için dönüş yapmalarını anlayabiliyoruz. ‘Su göründü mü teyemmüm bozulur’ hesabı bilgi geldiğinde temelsiz ve altyapısı olmayan tezler çöker. Ancak eurovizyon gibi meselelelerin fikirle de alakası yok. Öyleyse, bazı İslâmî kesimler yeni bir şey mi keşfetti ki eurovizyon şarkı yarışmaları da metah bir şey oluverdi. Anlamak mümkün değil. Bunu genel bir cereyanla ifade etmek daha doğru olur. ‘Ben İslâmcı değilim’ veya ‘ben eski İslâmcıyım’ modası şimdi paralelinde ‘eurovizyona evet,’ ‘ bilderberg’e evet’ ricatına dönüştü, yaklaşımını getirdi.

Ricatın başka bir ifadesi daha var ki, buna, ridde veya irtidat diyoruz. Elbette burada kimsenin dinî irtidatından bahsetmiyoruz. Bu, bizim boyumuzu aşar. Lâkin fikrî bir irtidattan bahsetmek mümkün. Bu yeni de değil üstelik. Ahmet Hakan’dan çok önceleri Bilderberg konusunda dirsek çürütenlerden birisi olan Yesevizade de Bilderberg gibi konularda fenafilhal olduktan sonra birden inkişaf etmiş ve buralarda esrarengizlik veya giz arama hikmetinin saçmalığa ve absürde dönüştüğünü ilân etmiş ve piyasadan çekilmişti. Kısaca, çark etmişti. Yesevizade’den yıllar sonra aynı şeyi Ahmet Hakan yaptı. Önce masonların esrarlı alemini ekranlarına misafir etti ve yansıttı. Masonluk zihniyetinin karşıtlarını mestetti, ardından da devran değişince o da, hikmetin saçmalığa dönüştüğünü ilân ediverdi. Yıllar sonra komplo teorilerinden hep uzak durduğunu itiraf etti! Ama ne itiraf! Bizim gurulara ne oluyor, başka yere transfer olduklarında eski fikriyatlarını ve halka öğrettiklerini inkâra yelteniyorlar. Eski telâkkilerine küfür, dünya görüşlerini red ediyorlar. Bereket ki Zeki Ceyhan gibi fikri takip içinde olanlar var da kül yutmuyorlar ve eski guruların ağzının payını veriyorlar.

***

Burada ayıp olan insanın yeni kanaat sahibi olması değil elbette. Ayıp olan tavırlarının ve eski fikirlerinin ticarileştirilmesi uğruna değiştirilmesi veya satılmasıdır. Rahatsızlık veren boyut sadece budur. Yesevizade ‘fikrî irdidat’ içine girdi ve milleti dönüşüme hazır yeni veya tersinden fikirlerle oyalamak yerine, onurlu olanı seçti ve sonuçta piyasalardan çekilmesini bildi. Fikir haysiyeti olan bunu yapar. Her konjonktüre göre yaklaşım ve tavır belirlemez. Gerçekten de bu gibi kimselerin hikmet arayışları zamanla saçmalığa dönüşüyor. Takiyye boyutu da çifte standarta varıp dayanıyor. Bir şeyi başkaları yapınca ‘tu kaka’ bizim takım yapınca en alası oluyor. Helâl olsun şu sihirbazlık kutusuna. Bu yaştan sonra bize de masonluğun faziletlerini bellettiler ya!...

***

Tartışmanın odağına gelecek olursak. Bu defa AKP hükümeti adına Versay şehrinde yapılan Bilderberg zirvesine Ali Babacan katılmış. Dünyanın en nüfuzlu kişileri karşısında hükümet savunması yapmış. Sızan bilgi kırıntılarından öğrendiğimize göre, özeleştiri yapmış ve günah çıkartmış. Babacan Kanal 7’de, günün mânâ ve ehemmiyetine uygun olarak, ‘Bilderberg’in gizlisi saklısı yok’ demiş.

Türkiye’den dikkat çeken katılımcılardan birisi de yıldızı parlamakta olan genç siyasetçilerden M. Ali Bayar. Özdem Sanberk de neredeyse Selahaddin Beyazıt gibi katılımcıların kıdemli ve gediklilerinden. Gazetecilerden bir hayli katılım olmuş. Bunlar arasında tanıdık, isimlerden NYT yazarı Thomas Friedman, İngiliz Telegraph gazetesi sahibi Conrad Black. Wall Street Journal editörü Paul Gigot, Die Zeit editörü Matthias Naas, La Repubblica gazetesinden Marco Panara, Financial Times editörü ve The Economist’ten Martin Wolf. Newsweek editörü Hindistan asıllı Yahudi Ferid Zekeriya. Dikkat çeken bazı devlet ve hükümet ricali ve erkanı isimler de şunlar: Avrupa Anayasasını hazırlamakla sorumlu kurulun başkanı Valery Giscard D’Estaing, Blair’in halkla ilişkiler danışmanı Philip Gould, Henry Kissinger, Paul Wolfowitz ve Karanlıklar Prensi Richard Perle, Hollanda eski başbakanlarından Wim Kok Danimarka Başbakanı Rasmussen, dünya derin devletinin beyinlerinden sayılan David Rockefeller ve Dünya Bankası Başkanı James Wolfensohn. Bu önemli isimlerin ve tadat etmediğimiz daha niceleri bu yılkı Bilderberg zirvesinin konuğu olmuş. Zaten zikredilern isimlere bakılınca zirvenin önemi kendiliğinden ortaya çıkmaktadır. Toplantıya katılan gediklilerin tamamı Yahudi menşeli, Bir kısmı da onlara bulaşık. Eşi dolayısıyla The Daily Telegraph’ın sahibi Conrad Black gibi.

Bu tür organizasyonların esrarı ise, ne kadar içli dışlı olduğunuza bağlı olarak izafiyet kazanır. Bu itibarla, Ali Babacan’ın ‘toplantıda merakı celbedecek gizli bir yönün bulunmadığı’ sözleri veya tesbiti, sadece ve sadece katılımcı bazı nüfuzlu zevat için doğrudur. Ancak hariçtekiler için hep merak ve ilgi konusu ve odağı olmaya devam edecektir.

28.05.2003

E-Posta: mustafaozcan@yeniasya.com.tr