Tesbitler – islam bilgi arşivi

Gazze’de Açlık, Soykırım ve İsrail’in Çöküş Senaryosu

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

1. İttihat ve Terakki ve Masonluk (19. yüzyıl sonları – 1918)

   “İttihat ve Terakki’den günümüze masonluk” meselesi hem Osmanlı’nın son dönem siyasetini hem de Cumhuriyet’in siyasi ve toplumsal yönelişlerini etkileyen başlıklar arasında sık sık gündeme gelir.

   Osmanlı’nın son döneminde özellikle Selanik, İzmir, İstanbul gibi merkezlerde mason locaları aktifti.
   • İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin bazı önde gelen isimleri (Talat Paşa, Cavit Bey, Mithat Şükrü gibi) mason localarına üyeydi.
   • Selanik’teki Macedonia Risorta locası ve diğer İtalyan-Fransız kökenli localar, İttihatçıların bir araya geldiği merkezlerden biri oldu.
   • Masonluğun o dönemde cazibesi daha çok gizlilik imkânı sağlaması ve Batı tarzı fikirlerin rahatça tartışılabilmesiydi.
   • 1908 II. Meşrutiyet’in ilanında İttihat ve Terakki’nin etkisi büyüktür; mason locaları da bu süreçte fikir ve örgütlenme açısından zemin teşkil etti.

   2. Cumhuriyet’in Kuruluş Dönemi (1923–1935)

   • Cumhuriyet’in ilanından sonra birçok kurucu kadronun mason localarıyla ilişkisinden bahsedilir; ve bu durum ayni zamanda Batı’yla uyumlu modernleşme fikriyle de ilgilidir.
   • 1935’te Atatürk döneminde mason locaları göstermelik olarak kapatıldı. Çünkü zaten devlette hakim pozisyonunda idi. Her zamanda olduğu gibi faaliyetlerini gizli olarak sürdürdüler.
   • Localar II. Dünya Savaşı’ndan sonra, 1948’de Demokrat Parti döneminde açiktan faaliyete geçtiler.
   •
   3. Soğuk Savaş Dönemi (1950–1980)

   • Türkiye’de mason locaları bu dönemde özellikle iş dünyası, bürokrasi ve üniversitelerde etkili oldular.
   • Masonluk, doğrudan bir siyasi parti olarak değil, “liberal Batıcı” bir çevre olarak faaliyet de bulundu.
   • Darbelere dair iddialar:
   • 1960 ve 1971 müdahalelerinde mason asıllı bazı asker ve bürokratların rolü olmuştur.
   • Ancak bu darbeler masonlukla beraber; NATO, CIA, Gladio gibi yapılar da aktif olarak belirleyici olmuştur.

   4. 12 Eylül 1980 ve Sonrası
   • 1980 darbesinde mason locaları iş dünyasında etkin mason çevrelerin “serbest piyasa” politikalarıyla uyumlu bir ortam arzuladığı ifade edilir.
   • 1980 sonrası ANAP ve Turgut Özal döneminde liberal ekonomiyle birlikte mason locaları yeniden güçlendi.

   5. Günümüz (2000’ler – 2020’ler)

   • Masonluk artık Türkiye’de bir dernek statüsünde faaliyet göstermektedir (Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar Büyük Locası gibi).
   • Özellikle iş dünyası, sivil toplum ve akademik çevrelerde etkinliklerini sürdürüyorlar.
   • Küresel ölçekte Masonluk, “küresel sermaye, düşünce kuruluşları, kültürel örgütlenme” ile ilişkilendirilir.
   • Türkiye’de de zaman zaman masonik yapılanmaların medya, bankacılık ve bazı siyasi lobilerde etkili oldukları bilinir.

   6. Darbeler ve Masonluk İddiaları
   • 1960, 1971, 1980 ve 28 Şubat süreçlerinde bazı asker-sivil masonların bulunduğu bilinir.
   • Masonluk tek başına bir “darbe mekanizması” değil; daha çok NATO, CIA, Batılı çıkar ağlarının bir kanalı/ortak platformu olarak rol oynamıştır.
   Kale kapılarını içeriden alanlardan olmuşlardır.
   • Yani darbelerde masonluk genellikle “araç” olarak kullanılmıştır.

   7. Genel Değerlendirme

   • İttihat ve Terakki’den günümüze masonluk, Türkiye’de modernleşme, Batı’ya eklemlenme ve elitler arası dayanışma alanında etkili olmuştur.
   • Doğrudan “Türkiye’yi masonlar yönetiyor” gibi iddialarla beraber özellikle kritik dönemlerde mason çevreler Batı’yla uyumlu politikaları desteklemişlerdir.
   • Özellikle darbeler, gizli servis faaliyetleri ve küresel ekonomik çıkarlar bağlamında masonluğun “yardımcı rol” oynadığı söylenebilir.

   Bakınız:
   https://tesbitler.com/index.php?s=Mason+

2. https://vt.tiktok.com/ZSDmpbKHx/

   Hazırlayan: Mehmet Özçelik – tesbitler.com

1. Arapça’da Gramer Temel

   • Arapça’da isimler ya müzekker ya da müennes olarak kullanılır.
   • Gerçek (hakikî) müennes: Anne, kız, kadın gibi doğrudan dişiliğe işaret eden varlıklar.
   • Mecazî müennes: Dil kaidesi gereği dişi kabul edilen kelimeler (örneğin: güneş = الشمس, toprak = الأرض).
   • Çoğu isim aslî olarak müzekker kabul edilir; müenneslik ancak alâmetle (tâ merbûta, şemsî kullanım, tevkîfî kural) belirlenir.
   ➡️ Yani müzekkerlik aslî, müenneslik ise arızîdir. Bu, Arap dilinde “aslolan müzekkerliktir” kaidesiyle özetlenir.

   2. Kur’ân’da Müzekker Kullanımının Genel Sebebi

   Kur’ân’da birçok kelime ve kavramın müzekker sigasıyla zikredilmesinin sebepleri:
   • Kapsayıcılık
   • Müzekker sigası, Arapçada hem erkekleri hem kadınları içine alabilen cinsiyet üstü bir formdur.
   • Meselâ:
   “يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا” (Ey iman edenler)
   Burada “ellezîne” müzekker sigasındadır; fakat hem kadın hem erkek mü’minleri kapsar.
   • Aslîlik ve güç vurgusu
   • Müzekker, dilde aslî olduğu için Allah Teâlâ’nın kudretini, vahyin umumiliğini, emirlerin bağlayıcılığını ifade eder.
   • Müenneslik daha özel ve sınırlı bir kullanımdır.
   • İlâhî hitapta üstünlük değil, kuşatıcılık esası
   • Yani müzekker siganın seçilmesi erkeğe üstünlük tanımak için değil, dilin umumi kuralı sebebiyledir.
   • Kur’ân’da kadınlara özel konularda ayrıca müennes ve dişi ifadeler de geçer (ör. “المؤمنات” – mü’min kadınlar).
   •
   3. Müzekker Kullanılan Temel Kavramlar

   • Allah’ın isimleri ve sıfatları → daima müzekker sigayla gelir.
   Sebep: İlâhî kudretin kemal ve azametine işaret.
   • İnsan toplulukları (nas, mü’minûn, kâfirûn, münafıkûn) → müzekker sigada geçer.
   Sebep: Hem erkek hem kadınları içine alan kuşatıcı dil.
   • Gaybî hakikatler (azap, sevap, hesap, iman, küfür) → çoğunlukla müzekker açıdan ifade edilir.
   Sebep: Cinsiyet üstü, küllî hakikatler olmaları.
   • Peygamber hitapları → genellikle müzekker.
   Sebep: Risalet makamı gereği “asliyet ve temsil” yönüyle kullanılır.

   4. Müennesin Özellikle Tercih Edildiği Yerler

   Kur’ân’da bazı kelimeler özellikle müennes sigada gelir:
   • الأرض (yer/arz) – “arz” kelimesi Arapçada mecazî müennes kabul edilir.
   • شمس (güneş) – mecazî müennes.
   • نفس (nefs) – müennes.
   • رحمة (rahmet) – tâ merbûta sebebiyle müennes.
   ➡️ Bu kullanım, çoğunlukla lütuf, şefkat, doğurganlık, üretkenlik, incelik gibi manaları çağrıştırır. Yani mecazî müennesin seçimi de manevî incelik taşır.

   5. Hikmetler ve İncelikler

   • Hitabın umumiliği: Müzekker siganın tercih edilmesi, “Kur’ân’ın evrensel hitabını” sağlar.
   • Belağat inceliği: Bazı yerlerde müzekker-müennes farklılığı, ayetin nazmındaki ahenk, vezin ve secî için de önemlidir.
   • Tecellî yönü: Kudret ve celâl konuları genellikle müzekker; rahmet ve cemâl konuları müennes lafızlarla ifade edilir.
   6. Risale-i Nur’dan Bir Bakış
   Bediüzzaman, Kur’ân’daki kelime tercihlerinin “tesadüf değil, tam hikmet ve belâgat ölçüsü” olduğunu sıkça vurgular. Mesela:
   • Kur’ân’ın mucizeliği bahsinde, tek bir kelimenin yer değişmesinin manayı nasıl bozacağını izah eder.
   • Dolayısıyla müzekker/müennes tercihi de tamamen bu nazm-ı İlâhî’nin bir parçasıdır.
   •
   ✅ Özetle:
   • Arapçada müzekkerlik aslî, müenneslik arızîdir.
   • Kur’ân’da müzekker siganın tercih edilmesi, üstünlükten değil kapsayıcılık ve asliyetten kaynaklanır.
   • Müennes sigalar ise özellikle rahmet, toprak, nefis gibi anlam derinliği taşıyan alanlarda tercih edilmiştir.
   • Bu farklılıklar Kur’ân’ın nazmındaki mucizevî dengeyi gösterir.

   ****

   📌 Müzekker Kullanılan Kelimelerden Örnekler

   • اللَّهُ
   “اللَّهُ لا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ” (Bakara, 255)
   🔎 Kudret ve celâl yönünü yansıtan müzekker sigada zikredilmiştir.
   • الَّذِينَ آمَنُوا
   “يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ” (Bakara, 183)
   🔎 Müzekker sigası hem erkek hem kadın mü’minleri kapsar; evrensel hitap sağlar.
   • الْقُرْآنُ
   “إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ” (Vâkıa, 77)
   🔎 Kur’ân, müzekker sigada “yücelik, azamet ve bağlayıcılık” vurgusuyla gelir.
   • عَذَابٌ
   “إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا” (Furkan, 65)
   🔎 Azabın ciddiyet ve ağırlığı müzekker kullanımla ifade edilir.
   • الْكافرون
   “قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ” (Kâfirûn, 1)
   🔎 Küfür ehli müzekker sigada zikredilir; kadınları da kapsayan bir topluluk ifadesidir.

   📌 Müennes Kullanılan Kelimelerden Örnekler

   • الأرض (yer)
   “وَالْأَرْضُ مَدَدْنَاهَا” (Kaf, 7)
   🔎 Arz, bereket ve doğurganlık yönüyle mecazî müennes kullanılır.
   • الشمس (güneş)
   “وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا” (Yasin, 38)
   🔎 Hayat kaynağı oluşu, cemâlî tecellîsiyle müennes olarak zikredilir.
   • النفس (nefs)
   “وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا” (Şems, 7)
   🔎 Nefis, tezkiye ve terbiyeye muhtaç yönüyle müennes gelmiştir.
   • الرحمة (rahmet)
   “وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ” (A’râf, 156)
   🔎 Rahmetin şefkat ve lütuf yönü müennes kalıpla ifade edilir.
   • النار (ateş)
   “وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ” (Bakara, 24)
   🔎 Cehennem ateşi, kuşatıcı ve yakıcı şiddetiyle müennes lafızda zikredilmiştir.
   🌟 Netice
   • Müzekker kelimeler → Kudret, celâl, hüküm ve evrensel bağlayıcılığı vurgular.
   • Müennes kelimeler → Rahmet, bereket, doğurganlık veya kuşatıcı ceza gibi incelikleri ifade eder.

   *****

   1. Arapça’da Müennes Kavramı

   • Hakikî müennes: Bizzat kadınlık/dişilik ifade eden kelimeler (امرأة, بنت).
   • Mecazî müennes: Tâ merbûta ile biten, çoğul kalıbı gereği veya dilde tevkîfî olarak müennes kabul edilen kelimeler (أرض, شمس, رحمة).
   • Kur’ân’da müennes → çoğunlukla mecazî müenneslerdir.

   2. Müennes Kullanımının Sebepleri

   • Lugat kuralı: Arapçada bazı kelimeler tevkîfî olarak müennes kabul edilmiştir. (arz, güneş, ateş gibi)
   • Mecazî anlam: Bereket, üretkenlik, doğurganlık, kuşatıcılık gibi yönleri ifade eder.
   • Belâgat inceliği: Rahmet, şefkat veya cezanın kuşatıcılığı gibi cemâlî ve celâlî isimleri farklı yönleriyle yansıtır.
   • Nazım ahengi: Kur’ân’ın secî ve vezin yapısında müennes siganın özel bir ahenk oluşturması.

   3. Neden Müzekker Olarak Değil?

   • Müzekker dilde aslî ve kapsayıcıdır; güç, kudret ve celâl yönünü ifade eder.
   • Müennes ise hususîdir; belirli çağrışımlar (bereket, rahmet, kuşatıcılık, ceza) için tercih edilir.
   • Yani “arz”ı veya “rahmet”i müzekker söylemek, onların inceliğini, şefkat ve cemâlî yönünü eksiltirdi.
   • Müennes sigalar, o kavramın hassas, kuşatıcı veya lütuf/şiddet yüklü özelliğini ortaya çıkarır.
   •
   5. Risale-i Nur Açısından Bir Bakış
   Bediüzzaman, Kur’ân’daki lafız tercihlerinin tamamen hikmet ve belâgat ölçüsüyle olduğunu söyler.
   • Meselâ, “arz”ın müennes gelmesi, onun bir “rahmet anası” gibi bütün canlılara beşik oluşuna işaret eder.
   • “Dünya”nın müennes oluşu, aldatıcı ve geçici yönünü gösterir.
   • “Rahmet”in müennes oluşu, cemâl ve şefkat tecellîsini ön plana çıkarır.
   •
   ✅ Özet:
   • Kur’ân’da müennes kullanılan kelimeler genellikle mecazî müenneslerdir.
   • Müenneslik, rahmet, bereket, üretkenlik veya kuşatıcı ceza gibi manaları taşır.
   • Müzekker kullanılmamasının sebebi, bu inceliklerin kaybolmaması ve Kur’ân’ın nazmında ahengin korunmasıdır.

   Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

1. Kur’an-ı Kerim ve Yaratıcıyı Tanıma

   İktibas: “Hâlıkımızın esma-i hüsnasıyla ve sıfat-ı kutsiyesiyle onu kabiliyetimizin nisbetinde tanımaya çalışabiliriz.” (Âyet-ül Kübra, Risale-i Nur)

   İzah ve Açıklama: Bu ifade, Yaratıcı’yı (Hâlık) tanıma sürecinin insan aklının ve idrakinin sınırları içinde gerçekleşebileceğini belirtir.
   Esma-i Hüsna, Allah’ın en güzel isimleri, sıfat-ı kutsiyesi ise O’nun yüce sıfatlarıdır. İnsan, kendi yetenek ve kapasitesine (kabiliyetimizin nisbetinde) göre bu isim ve sıfatlar aracılığıyla Allah’ı anlamaya gayret edebilir. Bu durum, O’nun sonsuz ve sınırsız büyüklüğünü tam olarak idrak edemeyeceğimizi, ancak O’nun tecellilerini kendi sınırlarımız içinde gözlemleyerek ve tefekkür ederek marifetullaha ulaşmaya çalışabileceğimizi gösterir. Tıpkı bir okyanusun tüm suyunu bir damlada göremeyeceğimiz gibi, Yaratıcının sonsuz kemalatını da sınırlı aklımızla tam olarak kavrayamayız. Ancak O’nun sanatını, eseri olan kâinatı inceleyerek O’nun sonsuz isim ve sıfatlarını görebiliriz.

   Makale: Yaratılışın Penceresinden Marifetullah

   İnsanoğlu var olduğu günden bu yana “kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum?” sorularının cevaplarını aramıştır. Bu arayış, nihayetinde Yaratıcı’yı tanıma (marifetullah) arayışına dönüşür. Ancak Yaratıcı’yı tanımak, O’nun sonsuz ve mutlak varlığını sınırlı bir akılla idrak etmekle mümkün değildir. O’nun mahiyetini tam manasıyla kavramak, insan aklının sınırlarını aşan bir durumdur. İşte tam da bu noktada, “Hâlıkımızın esma-i hüsnasıyla ve sıfat-ı kutsiyesiyle onu kabiliyetimizin nisbetinde tanımaya çalışabiliriz.” ifadesi bize bir yol haritası sunar.
   Allah’ın isim ve sıfatları, O’nun kainattaki tecellileridir. Her bir isim ve sıfat, O’nun farklı bir yönünü, bir kudret nişanesini gösterir. Mesela, “Şâfî” ismini hastalıklardan şifa bulduğumuzda, “Rezzâk” ismini rızkımızın geldiğini gördüğümüzde, “Hakîm” ismini ise kâinattaki mükemmel düzen ve ahengi fark ettiğimizde anlarız. Her bir varlık, her bir olay, O’nun bir isminin aynasıdır. Bir çiçeğin renklerindeki ahenk, bir kuşun kanadındaki tasarım, göklerdeki yıldızların intizamı, denizlerdeki canlıların çeşitliliği… Bütün bunlar, bize Yaratıcı’nın sanatkarlığını, ilmini, kudretini gösterir. İnsan, bu tecellileri gördükçe, kendi varlığının ve kâinatın ne kadar ince bir hesapla yaratıldığını anlar. Ve anlar ki, bu kusursuz sanatın Sahibi, ancak sonsuz kemâl sahibi bir Zat olabilir.
   Tarih boyunca bu hakikati idrak eden pek çok âlim, veli ve düşünür, eserlerinde bu marifet yolculuğunu anlatmıştır. İmam Gazali, İbn Arabi, Mevlana gibi büyük şahsiyetler, kaleme aldıkları eserlerde bu yolculuğun inceliklerini işlemiş, insanın kendi iç âlemine yönelerek ve kâinat kitabını okuyarak Rabbini tanıyabileceğini vurgulamışlardır. Bu yol, salt bir bilgi birikimi değil, aynı zamanda kalbî bir tefekkür ve manevi bir uyanış gerektirir. Yaratılışın harikaları karşısında hayranlıkla durabilen ve bu harikalardan bir Yaratıcıya ulaşan bir kalp, okyanusun damlasına sığdığı gibi, Yaratıcı’nın sınırsız azametini kendi sınırlı dünyasında hissedebilir.
   Özet: Bu makale, Allah’ı tanıma yolunun, O’nun isim ve sıfatları aracılığıyla ve insanın kendi idrak kapasitesi ölçüsünde mümkün olduğunu vurgulamaktadır. Her bir yaratılış eserinin, Allah’ın bir isminin tecellisi olduğu ve bu tecellileri doğru okuyarak marifetullaha ulaşılabileceği anlatılmıştır.

   2. Kedinin Mırıltısı ve Yaratıcıya Yakarış

   İktibas: “Hazin mırmırlarını dikkatle dinlersen, ‘Ya Rahim, ya Rahim’ çektiklerini anlarsın.” (Risale-i Nur)

   İzah ve Açıklama: Bu ifade, bir hayvanın, hatta bir kedinin mırıltısının bile anlamsız bir ses olmayıp, bir manası olduğunu, Yaratıcıya yönelik bir zikir ve yakarış olabileceğini anlatır. “Ya Rahim” ismi, Allah’ın merhamet ve şefkat sahibi olduğunu ifade eder. Bir kedinin acı veya sevinç anındaki mırıltısı, aslında O’nun sonsuz merhametine sığınma ve O’ndan merhamet dileme hali olarak yorumlanır. Bu durum, sadece insanların değil, tüm canlıların fıtratında Yaratıcıya karşı bir bağ ve yönelişin bulunduğunu gösterir.

   Makale: Canlıların Dilinden Merhamet Arayışı

   Kainat, Yaratıcı’nın sayısız eseriyle dolu bir sergi gibidir. İnsan, bu serginin en dikkatli izleyicisi olması gerekirken, çoğu zaman etrafındaki sesleri, hareketleri ve canlıları sadece sıradan şeyler olarak görür. Oysa her bir fısıltı, her bir hışırtı, her bir canlı sesi, kendine mahsus bir dille Yaratıcı’yı tesbih eder. İşte bir kedinin mırıltısı da bu eşsiz dillerden biridir. Mırıltısı, bir kedinin sevinçten, acıdan veya korkudan çıkardığı bir ses olmaktan öte, manevi bir derinlik taşır. Bu derinliği idrak edebilenler, o seste bir sığınma, bir yakarış ve bir merhamet arayışının fısıltısını duyarlar. “Hazin mırmırlarını dikkatle dinlersen, ‘Ya Rahim, ya Rahim’ çektiklerini anlarsın.” ifadesi bu hakikati dile getirir.
   Kedi, yavrularına olan şefkati, kendini savunurken gösterdiği hırsı, aç kaldığında sığındığı köşesi ve doyduğunda gösterdiği memnuniyet ile kendi varoluşunun farkındadır. Ve bütün bu hallerinde, kendisini var eden ve kendisine merhamet eden bir Zat’a yönelir. Hayvanların fıtratındaki bu merhamet arayışı, insan için de büyük bir ibrettir. İnsan, sadece akıl ve irade sahibi olmakla değil, aynı zamanda bu canlıların sesini dinleyebilme ve bu seslerin ardındaki ilahi manayı hissedebilme kabiliyetiyle de donatılmıştır. Hayvanların en zor anlarında dahi bir Yaratıcıya olan yönelişi, insanın en rahat anında bile O’nu unutmaması gerektiğini hatırlatır.
   Bu hikmetli bakış açısı, insanın kendini kâinatın merkezine koyup diğer canlıları sadece nesne olarak görme yanılgısından kurtarır. Her bir canlının, Yaratıcı’nın merhametinden bir pay aldığı ve kendi lisanıyla O’na yakardığı idraki, insanda daha derin bir saygı ve farkındalık uyandırır. Bu farkındalık, hem diğer canlılara karşı şefkatli olmayı, hem de insanın kendi acizliğini ve Yaratıcı’nın sonsuz merhametine olan ihtiyacını anlamasını sağlar. Böylece kâinat, sadece biyolojik bir sistem olmaktan çıkar, her anın ve her canlının bir tesbih ve dua içinde olduğu canlı bir mescide dönüşür.
   Özet: Bu makale, bir kedinin mırıltısının bile Yaratıcı’nın Rahim ismine bir yakarış olabileceği fikrini işlemektedir. Bu durum, tüm canlıların fıtratında Yaratıcıya bir yönelişin bulunduğunu ve insanın bu fıtratı anlayarak kâinatla daha derin bir bağ kurabileceğini anlatmaktadır.

   3. Zaman, Acizlik ve Tevekkül

   İktibas: “Zamanın geçti, kabirden başka mekânın var mı? … Biçare! Aczine ve fakrına bir had var mı? … Emellerin nihayetsizdir, ecelin yakındır. … Odur herkese nokta-i istinad. Odur her zaife cihet-i istimdad..” (Mesnevi-i Nuriye – 96)

   İzah ve Açıklama: Bu metin, insanın zaman karşısındaki acizliğini, ölümlü oluşunu ve bu acizlikle başa çıkmak için bir dayanak noktasına (nokta-i istinad) ihtiyaç duyduğunu anlatır. İnsan, dünyaya gelirken sahip olduğu zayıflık ve fakirlikle (muhtaçlık) yaratılmıştır. Emelleri, yani istek ve arzuları sınırsızken, ömrü kısadır. Bu çelişki karşısında çaresiz kalan insana, bir sığınak ve yardım kaynağı (cihet-i istimdad) gösterilir: Yaratıcı. O, her zayıfın dayanağı ve her muhtacın yardımcısıdır.

   Makale: Fani Bir Varlık Olarak İnsan ve Sonsuz Dayanak

   İnsan, gözlerini dünyaya açtığı andan itibaren bir koşuşturmacanın içinde bulur kendini. Gelecek için planlar yapar, hayaller kurar, hedeflere koşar. Ancak bu durmaksızın devam eden yarış, acı bir gerçekle kesilir: zamanın geçiciliği ve hayatın sonlu oluşu. “Zamanın geçti, kabirden başka mekânın var mı?” sorusu, insanın fani tabiatına dair sert bir yüzleşmedir. Sınırsız emelleri olan insan, her an yaklaşan ecel karşısında ne yapacağını şaşırır. “Biçare! Aczine ve fakrına bir had var mı? … Emellerin nihayetsizdir, ecelin yakındır.” Bu derin çelişki, insanı bir çıkmaza sürükler gibi görünse de, aslında doğru yolu gösteren bir pusuladır.
   Bu acizlik ve fakirlik idraki, insanın kendi gücüyle var olamayacağını, bir Yaratıcıya muhtaç olduğunu anlamasını sağlar. Hayatın zorlukları, hastalıklar, kayıplar ve hüzünler karşısında insan, kendi iradesinin ne kadar sınırlı olduğunu fark eder. İşte bu farkındalık, insanı bir sığınak aramaya iter. Fıtraten zayıf ve muhtaç olan insan, güçlü ve zengin bir dayanak noktası arar. Bu dayanak, kendi gücünün bittiği yerde başlar. “Odur herkese nokta-i istinad. Odur her zaife cihet-i istimdad..” Bu dayanak, her şeye gücü yeten, sonsuz zenginlik sahibi olan Yaratıcıdır.
   Tarihte, bu gerçeği idrak eden pek çok insan, zayıflıklarını bir güç kaynağına dönüştürmüştür. Peygamberler, en zor anlarında dahi Allah’a tevekkül etmiş, O’na sığınmış ve bu sayede imkânsız gibi görünen başarıları elde etmişlerdir. Hz. İbrahim’in ateşe atılması, Hz. Musa’nın denizi yarması, Hz. Yusuf’un zindanda sabrı… Bütün bunlar, kendi acizliğinin farkında olanların, Yaratıcı’nın sonsuz gücüne dayanarak nasıl büyük mucizeler gösterebildiklerinin en güzel örnekleridir. İnsanın gücü, kendi acizliğini bilip Yaratıcı’nın kudretine iltica etmesinde saklıdır.
   Özet: Bu makale, insanın fani ve aciz bir varlık olduğunu, sınırsız arzularına karşı ömrünün sınırlı olduğunu ele almaktadır. Bu çaresizlik karşısında insanın bir sığınak ve dayanak noktasına ihtiyaç duyduğu ve bu dayanağın ancak sonsuz güç sahibi Yaratıcı olabileceği vurgulanmaktadır.

   4. İbrahim Hakkı ve Tevekkülün Sanatı

   İktibas: “…O hem Hakîm’dir, hem Rahîm’dir. Mülkünde istediği gibi tasarruf eder, çevirir. Dehşet aldığın zaman, İbrahim Hakkı gibi ‘Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler’ de, pencerelerden seyret, içlerine girme…” (Mektubat – 224)

   İzah ve Açıklama: Bu metin, Allah’ın iki temel sıfatı olan “Hakîm” (her şeyi hikmetle yapan) ve “Rahîm” (sonsuz merhamet sahibi) sıfatlarına dikkat çekmektedir. Kâinatta meydana gelen olaylar, bazen insana dehşet verici ve anlamsız gelebilir. Ancak bu olayların arkasında bir hikmet ve rahmetin bulunduğuna inanmak esastır. Bu noktada, meşhur düşünür Erzurumlu İbrahim Hakkı’nın “Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler” sözü, tam bir tevekkül ve teslimiyet ifadesidir. İnsanın bu olayları, sanki bir pencereden dışarıyı seyreder gibi, dışarıda kalarak, yani duygularına kapılmadan ve gereksiz endişeye düşmeden izlemesi gerektiği vurgulanır.

   Makale: Hikmet ve Rahmet Aynasında Tevekkül

   Hayat, kimi zaman akıl almaz ve dehşet verici olaylarla doludur. Savaşlar, salgın hastalıklar, doğal afetler… İnsan, bu olayların karşısında kendini çaresiz ve anlamsız bir varlık gibi hissedebilir. Bu his, Yaratıcı’nın kudretine olan imanı sarsabilir. İşte bu zor anlarda, “O hem Hakîm’dir, hem Rahîm’dir. Mülkünde istediği gibi tasarruf eder, çevirir.” hakikati, sarsılmaz bir iman pınarıdır. Yaratıcı, her işi bir hikmet ve merhametle yapar. Bizim için kötü görünen bir olay, gelecekte daha büyük bir hayrın kapısını aralayabilir.
   Bu ilahi hakikat, insanı gereksiz endişe ve panikten kurtarır. Erzurumlu İbrahim Hakkı’nın meşhur sözü “Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler”, bu teslimiyetin en güzel özetidir. Bu söz, bir pasiflik değil, aksine, insanın kendi sorumluluğunu yerine getirdikten sonra sonucunu Yaratıcı’nın hikmetine bırakmasıdır. İnsanın görevi, olayların içine girip çaresizliğe düşmek değil, onları bir pencereden seyrederek ibret almaktır. Yani, olayların görünen yüzüne takılıp kalmamak, arkasındaki ilahi hikmeti aramaktır. Bu durum, bir cerrahın hastasını ameliyat ederken gösterdiği merhametli sertliğe benzer. Hasta için acı verici olan bu işlem, aslında onun iyileşmesi için bir zorunluluktur.
   Tarih boyunca bu teslimiyet ahlakı, pek çok insanın zorluklar karşısında dimdik durmasını sağlamıştır. Yunus Emre’nin “Cânım, varım, ben O’na teslim” deyişi, Mevlana’nın “Ne olursan ol yine gel” çağrısı, bu teslimiyetin farklı yansımalarıdır. Bu teslimiyet, bir yenilgi değil, bilakis en büyük zaferdir. Zira insan, acizliğinin farkına varıp Yaratıcı’nın sonsuz gücüne dayandığında, iç huzurunu bulur ve hayatın fırtınaları karşısında sarsılmaz bir duruş sergiler.

   Özet: Bu makale, hayatın zorlukları karşısında Yaratıcı’nın hikmet ve merhametine güvenmenin önemini vurgulamaktadır. İbrahim Hakkı’nın sözüyle ifade edilen tevekkül anlayışı, olayların görünen yüzüne takılıp kalmadan, onların ardındaki ilahi manayı aramayı ve iç huzurunu korumayı öğretir.

   5. Kader ve Kalıp
   İktibas: “Kader, her şeye bir mikdar ve o mikdara göre bir kalıb vermiştir. Feyyaz-ı Mutlak’tan aldığı feyze olan kabiliyeti o kalıba göredir.” (Mesnevi-i Nuriye – 181)

   İzah ve Açıklama: Bu metin, kaderin, her bir varlığın varoluşuna dair belirlenmiş bir ölçü (mikdar) ve bu ölçüye uygun bir şekil (kalıp) verdiğini ifade etmektedir. Her varlığın, sahip olduğu özellikler ve yetenekler, bu belirlenmiş kalıp içerisinde gelişir. Feyyaz-ı Mutlak (sonsuz feyz ve ihsan sahibi) olan Allah’tan gelen feyz (manevi akış, bereket), o varlığın fıtri yeteneğine (kabiliyeti) göre şekillenir. Yani, bir ağacın meyve vermesi, bir kuşun uçması, bir insanın düşünme yeteneği, hepsi kendi kalıpları içinde ve ilahi bir belirlemeyle gerçekleşir.

   Makale: Varoluşun Mükemmel Tasarımı

   Kâinatta rastgele hiçbir şey yoktur. Gözümüzün görebildiği her bir varlık, en küçük atomdan en büyük galaksilere kadar, belli bir düzen ve ölçü içinde yaratılmıştır. Bu düzenin en önemli sırrı ise kaderdir. Kader, her bir varlığa biçilmiş birer elbise, birer şablon gibidir. “Kader, her şeye bir mikdar ve o mikdara göre bir kalıb vermiştir.” Bu kalıplar, varlıkların potansiyellerini ve sınırlarını belirler. Bir elma çekirdeği, bir çam ağacı olamaz; bir kuş, bir balık gibi suda yaşayamaz. Her biri kendi fıtratına uygun bir kalıp ve ölçü ile donatılmıştır.
   Bu kader, aynı zamanda varlıkların potansiyellerini açığa çıkarmaları için bir zemin de hazırlar. “Feyyaz-ı Mutlak’tan aldığı feyze olan kabiliyeti o kalıba göredir.” Bu ifade, yaratılışta her varlığın, kendisine verilen kabiliyet kadar bir lütuf ve bereket alacağını gösterir. Tıpkı bir çiçeğin topraktan sadece kendisine lazım olan suyu ve besini alması gibi, her bir varlık da Yaratıcıdan aldığı feyzi, kendi fıtratının elverdiği ölçüde kullanır. Bu durum, hiçbir varlığın boş yere yaratılmadığını ve her birinin evrenin mükemmel işleyişinde bir rolü olduğunu isbatlar.
   Tarihte, bu kader inancı, insanlara hem bir teselli kaynağı hem de bir motivasyon kaynağı olmuştur. Zorluklar karşısında “kader böyleymiş” diyerek tevekkül etmek, imanın bir yansımasıdır. Ancak bu, pasif bir bekleyiş anlamına gelmez. Tam tersine, insan kendi kalıbının farkına varmalı, kendisine verilen yetenekleri keşfetmeli ve bu yetenekleri en iyi şekilde kullanarak hayatına bir anlam katmalıdır. Ressam fırçasını, şair kalemini, bilim adamı aklını bu kalıp içinde en iyi şekilde kullanır. Bu anlayış, insanı bir başkasının hayatını taklit etmekten kurtarır ve kendi özel yolculuğuna odaklanmasını sağlar.

   Özet: Bu makale, kaderin her varlığa bir ölçü ve kalıp verdiğini ve bu kalıpların, varlıkların Yaratıcıdan alacağı feyze olan kabiliyetlerini belirlediğini anlatmaktadır. Bu ilke, her varlığın kendine özel bir potansiyeli olduğunu ve bu potansiyeli kullanarak evrenin bütünlüğüne katkıda bulunduğunu vurgulamaktadır.

   6. İnsan, İman ve Sanat-ı İlahiye

   İktibas: “İnsan, iman ile insanda tezahür eden sanat-ı ilahiye ve nukuş-u esma-i Rabbaniye itibarıyla bir kıymet alır.” (Sözler, Risale-i Nur)

   İzah ve Açıklama: Bu metin, insanın gerçek değerini neyin belirlediğini açıklar. İnsanın kıymeti, sadece biyolojik bir varlık olmasından değil, iç dünyasında ve görünüşünde tecelli eden ilahi sanatın (sanat-ı ilahiye) ve Rabbi’nin isimlerinin nakışlarının (nukuş-u esma-i Rabbaniye) yansımalarından gelir. Bu tecelliler, ancak iman ile doğru bir şekilde anlaşılır ve anlamlandırılır. İman, insanı bu ilahi sanatı görebilen bir ayna haline getirir ve böylece ona eşsiz bir değer kazandırır.

   Makale: İnsanlığın Yüce Değeri ve İman Aynası

   İnsanoğlu, yeryüzünün en karmaşık ve en gizemli varlığıdır. Fiziksel ve biyolojik yapısının mükemmelliği, akıl ve irade gibi eşsiz yetenekleri, onu diğer canlılardan ayırır. Ancak bir insanın gerçek değeri, sadece bu özelliklerden mi gelir? İşte bu soruya cevaben, “İnsan, iman ile insanda tezahür eden sanat-ı ilahiye ve nukuş-u esma-i Rabbaniye itibarıyla bir kıymet alır.” hakikati ortaya çıkar. İnsan, sadece bir et ve kemik yığını değil, Yaratıcı’nın sanatının en güzel eseri, isimlerinin en parlak aynasıdır.
   İnsandaki mükemmel beyin yapısı, karmaşık sinir sistemi, kalbin ritmik atışı, gözün kusursuz mekanizması… Bütün bunlar, rastgele oluşmuş şeyler değil, Yaratıcı’nın Sanat-ı İlahiyesinin birer şaheseridir. İnsan yüzündeki ifadeler, sesindeki tonlamalar, duygularındaki derinlikler, hepsi Esma-i Rabbaniye’nin nakışlarıdır. Örneğin, insandaki şefkat, Yaratıcı’nın Rahim isminin; adalet duygusu, Adl isminin; ilim arzusu ise Âlim isminin bir yansımasıdır. İnsan, bu tecellileri ancak iman gözüyle görebilir. İman, bu nakışları okuyabilen bir anahtar, bu sanatı anlayabilen bir kalp gözüdür. İman etmeyen bir insan, bu nakışları göremez ve sadece biyolojik bir varlık olarak kalır.
   Tarih boyunca bu hakikati idrak edenler, insanlığa en büyük hizmetleri sunmuşlardır. Yunus Emre’nin “Yaratılanı severim yaratandan ötürü” deyişi, insanın taşıdığı ilahi sanatın bir kabulüdür. Mevlana’nın “Gel” çağrısı, her insanda bulunan ilahi potansiyeli görmenin bir sonucudur. İman, insanı benmerkezcilikten kurtarır ve onu, evrenin ve tüm varlıkların Yaratıcısı’na bağlar. Bu bağ, insana sadece bir değer vermekle kalmaz, aynı zamanda ona bir amaç ve anlam da kazandırır. O artık amaçsız bir varlık değil, ilahi sanatı taşıyan ve yansıtan yüce bir halifedir.

   Özet: Bu makale, insanın gerçek değerinin sadece fiziksel özelliklerinden değil, iç dünyasında ve dış görünüşünde tecelli eden ilahi sanat ve isimlerin bir yansıması olarak ortaya çıktığını açıklamaktadır. Bu değerin ancak iman ile anlaşılabileceği ve imanın, insana bu ilahi nakışları okuma ve bu sayede eşsiz bir kıymet kazanma yeteneği verdiği vurgulanmaktadır.

   Genel Makale Özeti ve Bütünlük Değerlendirmesi

   Bu makaleler serisi, farklı açılardan Yaratıcı’yı ve O’nun kâinattaki tecellilerini tanıma ve anlama çabasını ele almaktadır. İlk makale, Yaratıcı’yı sınırlı aklımızla ancak O’nun isim ve sıfatları aracılığıyla tanıyabileceğimizi vurgulayarak bir başlangıç noktası sunar.
   İkinci makale, bir kedinin mırıltısı gibi küçük ve önemsiz görünen bir olayda bile ilahi merhametin izlerini görebileceğimizi, böylece kâinattaki her şeyin bir anlam taşıdığını anlatır.
   Üçüncü makale, insanın fani ve aciz bir varlık olduğunu kabul ederek, bu acizliğin Yaratıcı’nın sonsuz gücüne sığınmak için bir sebep olduğunu açıklar.
   Dördüncü makale, hayatın zorlukları karşısında tevekkül ve teslimiyetin önemini, her olayın ardında bir hikmet ve rahmetin bulunduğunu anlatır.
   Beşinci makale, kaderin her varlığa biçtiği özel bir kalıp ve ölçü olduğunu, bu sayede her şeyin mükemmel bir düzen içinde var olduğunu gösterir.
   Son olarak, altıncı makale, tüm bu tecellilerin en büyüğünün insanda olduğunu ve insanın gerçek değerini, içindeki ilahi sanatı imanla okumasıyla kazandığını vurgular.

   Bu makaleler, birbirinden bağımsız konuları ele alsa da, ortak bir tema etrafında birleşir: Yaratıcı’yı tanımak ve O’na iman etmek. Her biri, farklı bir pencereden kâinat kitabını okumayı öğretir. Bir bütün olarak ele alındığında, bu metinler, insanın kendi varlığını, kâinatı ve Yaratıcı’yı anlamak için nasıl bir yolculuğa çıkması gerektiğini gösteren kapsamlı bir rehber niteliğindedir. Bu yolculuk, dışarıdaki büyük olaylardan, içimizdeki en derin hislere kadar her şeyi kapsar ve sonuçta, insanın kendi acizliğini bilip Yaratıcı’nın sonsuz kudretine sığınmasıyla tamamlanır.

   Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Gündem: “Ortak Zulüm” , Soykırım Tartışması ve Ağlayan Gazze

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

PEYGAMBERİMİZE SAYGI VE SEVGİ

Kur’ân-ı Kerîm’de Peygamber Efendimiz’e (s.a.v.) olan saygı, sadece bir sevgi meselesi değil; imanla doğrudan bağlantılı bir edep ve itaattir. Ayetlerden hareketle şunları görebiliyoruz:

1. Onun Sözünü ve Davranışını Üstün Tutmak
“Ey iman edenler! Allah’ın ve Resûlünün önüne geçmeyin. Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah işitendir, bilendir.”
(Hucurât, 49/1)
🔹 Burada “önüne geçmeyin” ifadesi; kendi görüşümüzü, aklımızı veya ölçümüzü, Resûlullah’ın (s.a.v.) getirdiği ölçülerin önüne koymamaktır. Saygı, önce itaat ve teslimiyetle başlar.
2. Sesleri Yükseltmemek, Edebi Korumak
“Ey iman edenler! Seslerinizi Peygamber’in sesinin üstüne yükseltmeyin; birbirinize bağırdığınız gibi ona yüksek sesle hitap etmeyin. Yoksa farkına varmadan amelleriniz boşa gider.”
(Hucurât, 49/2)
🔹 Bu ayet, zahiren bir konuşma adabı gibi görünse de, batınen çok daha derin bir ölçüdür: Resûlullah’ın şahsiyetine ve sünnetine karşı laubalilik, hafife alma, küçümseme, imanı tehlikeye atar.
3. Ona İtaat = Allah’a İtaat
“Kim Peygambere itaat ederse, Allah’a itaat etmiş olur.”
(Nisâ, 4/80)
🔹 Peygamber’e saygı, sadece bir duygu değil; onun emir ve yasaklarını Allah’ın emri bilip uygulamaktır.
🔹” Peygamber size ne verdiyse onu alın; size neyi yasakladıysa ondan da kaçının. Allah’a gönülden saygı bes¬leyip O’na karşı gelmekten sakının.” Haşr.7.
4. Ona Salât ve Selâm Getirmek
“Şüphesiz Allah ve melekleri Peygamber’e salât ediyorlar. Ey iman edenler! Siz de ona salât edin ve tam bir teslimiyetle selâm verin.”
(Ahzâb, 33/56)
🔹 Saygının en bariz tezahürü: sürekli salât ve selâm getirmek, onunla kalbî bir bağ kurmak.
5. Onu Üstün Sevgiyle Sevmek
Kur’an, Peygamberimizin (s.a.v.) mü’minlere “canlarından daha yakın” olduğunu bildirir:
“Peygamber, müminlere kendi nefislerinden daha önceliklidir.”
(Ahzâb, 33/6)
🔹 Yani iman, Resûlullah’ı kendi nefsimizden, ailemizden ve dünyadaki her şeyden üstün tutmayı gerektirir.
✅ Özet: Kur’an’a göre Peygamberimize saygı;
• Onun önüne geçmemek,
• Sesimizi, sözümüzü ve fikrimizi onun ölçülerinin üzerine çıkarmamak,
• Ona itaat etmek,
• Sünnetine sarılmak,
• Salât ü selâm getirmek,
• Onu her şeyden çok sevmekle gerçekleşir.
***
Ecdad buna istinaden bu mukaddes manalari hiç tek başına kullanmamış,sifatlarıyla, izafet terkibiyle dile getirmiştir.
-Mekke-i Mükerreme
-Kabe-i Muazzama
-Beyti Atik
-Medine-i Münevvere
-Şam-ı Şerif
-Hadis-i Şerif
-Kudüs-ü Şerif
-Mescidi Aksa
-Mübarek Mescid
-Mescidi Şerif
-Mescidi Nebi
-Makamı İbrahim
-Haremi Şerif
-Kuran-ı Kerim
-Furkan-ı Hakim
-Kitab-ı Mukaddes
Kütüb-i mukaddes
-Muhammed Mustafa
-Ravza-i Mutahhara
-Ramazanı Mübarek
– Sahabe-i Kiram
-Ashab-ı Güzin
-Hatice-i Kübra
-Fatimat-uz Zehra
-Ebubekir-i Sıddık
-Ömer’i Faruk
-Aliyy-el Mürteza
-Osman-ı Zinnureyn

****

Rasulullahı neden bu kadar çok seviyoruz?
Çünkü 1400 küsur senedir bütün güzelliklerin temelinde o var?
Neden mi bu kadar çok seviyoruz?
Çünkü tüm güzellikler kesilmeden, sürekli artarak devam ediyor da ondan.
Allahın isimlerinin tecellisi içinde en çok tecellilerin zuhuruna vesile odur da ondan.
Mahlukat içinde en kemal ve zirve noktasında eşsiz olarak o bulunmaktadır.
Mefhumu muhalifiyle, O Zatı kaldır, geriye ne kalır.
Onca güzellikler kaybolup gider.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Kudüs’ün Tapusu ve İnsanlığın Vicdanı
Osmanlı arşivlerinde muhafaza edilen 170 bin Kudüs tapusu, yalnızca bir mülkiyet belgesi değildir. Bu kayıtlar, tarihin sahih şahitleri, hukukun canlı vesikaları ve bugün Filistin halkının en güçlü delillerinden biridir. Kudüs’ün Osmanlı defterlerinde kayıtlı olması, yalnızca hukuki bir mesele değil; aynı zamanda bir medeniyet hafızasıdır.
Bugün İsrail Başbakanı Netanyahu’nun “Kudüs bizim şehrimiz” iddiası, bu belgelerin varlığı karşısında aciz bir söylemden ibarettir. Çünkü tarih yalan söylemez. Kudüs’ün taşına, toprağına, mescidine, hanına ve vakıf malına dair kayıtlar, asırlar boyunca Osmanlı’nın adaletli idaresiyle şekillenmiştir. Bu gerçek, yalnızca Müslümanların değil, Kudüs’te yaşayan bütün milletlerin ortak mirasıdır.
Tarihin Sesini Susturamazsınız
Arşiv Dairesi Başkanı Abdullah Ünlü’nün dediği gibi, bu belgeler hukuki ispat vesikalarıdır. 1566’dan itibaren kayda geçen defterler, bugünün tartışmalarına en güçlü cevaptır. Netanyahu’nun söylemleri, bir hak iddiası değil, olsa olsa bir çaresizlik ilanıdır. Çünkü hak, zorbalıkla değil, belgelerle ve tarihî gerçeklerle sabittir.
Gazze’de İnsanlığın İmtihanı
Ne var ki mesele yalnız Kudüs’ün mülkiyeti değildir. Bugün Gazze’de, dünyanın gözü önünde bir soykırım işlenmektedir. 65 bini aşkın canın kaybedildiği bu trajedide, insanlığın onuru bombalar altında kalmaktadır. Adalet Bakanı Yılmaz Tunç’un da işaret ettiği gibi, “Bu hukuksuzluğa engel olmak” yalnız Filistinlilerin değil, bütün insanlığın vazifesidir.
Evet, uluslararası hukuk, insan hakları sözleşmeleri, Birleşmiş Milletler kararları vardır. Fakat bunlar, eğer güçlülerin çıkarı uğruna rafa kaldırılıyorsa, kağıttan birer kuraldan öteye geçemez. Gerçek adalet, ancak insanlığın vicdanında hayat bulabilir.
Batı’nın İki Yüzü
Bugün Fransa ve Portekiz’in Filistin Devleti’ni tanıma hamleleri, tarihi bir adım olarak değerlendirilebilir. Ancak diğer tarafta ABD’nin, BM’deki ateşkes çağrılarını veto etmesi, Batı’nın ikiyüzlü tavrını açıkça ortaya koymaktadır. İsrail’in zulmüne verilen bu sınırsız destek, yalnızca Filistinlilerin değil, bütün insanlığın vicdanında kapanmaz yaralar açmaktadır.
Ben & Jerry’s’in kurucusunun istifası bile, şirketlerin dahi bu sessizlik komplosuna alet edildiğini göstermektedir. Susmak, zulme ortak olmaktır.
Erdoğan’ın Sözü ve Tarihin Hatırlattığı Hakikat
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın TEKNOFEST’te söylediği “Kudüs-ü Şerif’e ait tek bir çakıl taşını dahi vermeyiz” ifadesi, sadece bir siyasi söylem değil; tarihî bir sorumluluğun ilanıdır. Çünkü Kudüs, İslam dünyasının kalbi, insanlığın ortak vicdanıdır.
Sonuç: Kudüs ve Gazze, İnsanlığın Aynasıdır
Bugün Kudüs’ün Osmanlı tapuları, tarihten yükselen bir hakikat feryadıdır. Gazze’de dökülen kan ise insanlığın utanç belgesidir. Bir yanda arşivlerde saklanan adalet vesikaları, diğer yanda çocukların, kadınların canına kasteden zulmün vesikaları…
Tarih, her ikisini de kaydediyor. Ve bir gün gelecek; mazlumların gözyaşı zalimlerin zulmünü boğacak. Çünkü Kudüs yalnızca taşlardan ibaret değildir; Kudüs, insanlığın imtihanıdır.
Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Makale: Varlığın İmtihanı ve Hakikatin Işığı
​Hayat, kimi zaman akıntıya karşı kürek çekmek gibidir; zorluklarla dolu, meçhul ve yorucu. Ancak bu zorluklar, aynı zamanda ruhumuza derinlik katan, bizi dönüştüren imtihanlardır. Bu imtihanlara ve hayatın farklı veçhelerine dair derin ve düşündürücü hakikatleri barındırıyor.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Oyunların Görünen ve Görünmeyen Yüzü: Hakan Fidan’a Suikast Girişimi ve Tarihî Süreç
Tarihin en ibretli derslerinden biri şudur: Milletlerin bağımsızlık mücadelesinde, en çok hedef alınanlar, karanlık planları bozanlardır. Son günlerde Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın açıkladığı “arsenik ve cıva ile suikast girişimi” bu hakikati bir kez daha gözler önüne serdi. Görünürde bir tesadüf gibi durabilir; fakat tarihî sürece bakıldığında bunun ne kadar derin bağlantıları olduğu ortaya çıkar.
7 Şubat MİT Krizi: Gizli Eller Açığa Çıkıyor
2012’deki “7 Şubat MİT kumpası”, aslında sadece bir yargı operasyonu değil; devletin kalbine yöneltilmiş stratejik bir saldırıydı. O gün hedef alınan isimlerin başında dönemin MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ın bulunması tesadüf değildi. Çünkü MİT, özellikle çözüm süreçleri, terör dengeleri ve dış bağlantılar noktasında “oyun kuran” değil, “oyun bozan” bir aktör hâline gelmeye başlamıştı.
FETÖ eliyle sahnelenen o operasyon, aslında Türkiye’nin devlet aklını felç etme girişimiydi. Başarılı olsaydı; hem devletin mahremiyeti çözülmüş, hem de ülkenin bağımsız karar mekanizmaları tamamen dışa bağımlı hâle gelmiş olacaktı.
Suikast Girişimi: Tesadüf mü, Zincirin Bir Halkası mı?
Fidan’ın açıkladığı zehirleme girişimi, 7 Şubat kumpasının ve ardından gelen 15 Temmuz’un bir devamı niteliğinde okunmalıdır. Çünkü tarih şunu gösteriyor: Birileri Türkiye’nin devlet reflekslerini törpülemek, oyun kurucu aklını susturmak istiyor.
Arsenik ve cıva gibi sinsice kullanılan yöntemler, düşmanın ne kadar gözü kara ve aynı zamanda ne kadar korkak olduğunu gösterir. Açık savaşla değil, zehirle vurmayı seçmeleri, aslında verdikleri mücadelenin ne kadar karanlık ve gayrimeşru olduğunun delilidir.
15 Temmuz ve MİT’in Rolü
Tarihte birçok darbe girişiminde istihbaratın ya göz yumması ya da yetersiz kalması, süreci kolaylaştırmıştı. Ancak 15 Temmuz’da MİT’in erken uyarısı, darbenin seyrini değiştirdi. Bu, belki de devletin kader çizgisinde en kritik dönemeçlerden biriydi. Hakan Fidan’ın ve ekibinin rolü burada hayati bir önem arz ediyordu.
Darbenin başarısızlığa uğraması, sadece tankların yollarda durdurulması değil; aynı zamanda devlet aklının zamanında devreye girmesiyle mümkün oldu. Bu da belli ki, karanlık odakların hafızasında unutulmaz bir yara açtı.
Neden Fidan?
Çünkü Fidan, sadece bir bürokrat değil; devlet aklının yeniden inşasında anahtar bir aktör. Oyun kuranları tanıyan, onların planlarını deşifre eden, milletin geleceğini ipotek altına almak isteyenlere karşı set olan bir figür.
Onun şahsında aslında Türkiye’nin “bağımsız iradesi” hedef alınıyor. Bugün zehirle, dün kumpasla, evvelsi gün darbe ile… Hepsi aynı zincirin farklı halkalarıdır.
Tarihin İbret Dersi
Tarih boyunca, milletlerin mukadderatında kritik görevler üstlenen isimler hedef alınmıştır. Osmanlı’dan günümüze kadar nice devlet adamı, ya hançerle ya zehirle ya da kumpasla devre dışı bırakılmıştır. Ama tarih aynı zamanda şunu da gösterir: Hak ve adalet mücadelesinde hedef alınanlar, aslında en doğru yerde duranlardır.
Sonuç: Milletin Hafızası Diri Kalmalı
Bugün yapılması gereken, bu suikast girişimini bir bireysel olay gibi değil, Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesinin bir parçası olarak okumaktır. Hakan Fidan şahsında aslında bir mesaj verilmek istenmiştir: “Oyunları görmeyin, çomak sokmayın, sessiz kalın.”
Ama bu milletin tarihi, oyunları bozanların, çomak sokanların ve sessiz kalmayanların tarihi olmuştur. Ve ibretli olan şu ki: Her saldırı, milletin bağışıklığını güçlendirmiş, devlet aklını daha da keskinleştirmiştir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Küresel Vicdanın Uyanışı ve Filistin’in Direnişi
Filistin meselesi, yalnızca Orta Doğu coğrafyasının değil, tüm insanlığın vicdanını sınayan bir imtihandır. Bugün Gazze’de yaşanan katliamlar, bir yandan siyonist zulmün boyutlarını ortaya koyarken, diğer yandan dünyadaki toplumsal uyanışın ve küresel vicdan hareketinin büyüdüğünü göstermektedir.
Sanat Dünyasının Vicdan Çağrısı
Oscar ödüllü oyuncu Cillian Murphy, Joaquin Phoenix, Javier Bardem, Penélope Cruz ve genç şarkıcı Billie Eilish gibi dünya çapında tanınan sanatçılar, Filistin için bir araya gelerek hazırladıkları video çalışmasında zulme dikkat çektiler. Bu, Hollywood’un uzun yıllar boyunca İsrail yanlısı propagandanın merkezi olarak algılanmasına karşı önemli bir kırılmayı işaret etmektedir.
Susan Sarandon örneğinde olduğu gibi, Filistin’e destek veren birçok sanatçı işlerinden edilse de bu sesler susturulamamış, bilakis daha da güçlenmiştir. Sarandon’un “Herkes özgür olana kadar kimse özgür değildir. Filistin’in kurtuluşu.” sözleri, tarihe not düşülmüş cesur bir çıkış olarak hatırlanacaktır.
Hollywood ve Kültürel Hegemonya
Geçmişte Doğu Avrupa’dan göç eden Yahudi sermayesi, Hollywood üzerinden dünya kültürünü şekillendirdi. Bir anlamda, “sanal gerçeklik” sinema aracılığıyla toplumlara dayatıldı. Ancak bugün sosyal medya ve alternatif haber kanalları sayesinde bu tek kutuplu propaganda gücü sarsılıyor. İnsanlar hakikati, Gazze’de yıkılan evlerin, şehit edilen çocukların görüntülerinde çıplak gözle görüyor.
İslam Dünyasının Uyanışı: İslam NATO’su Fikri
Gazze soykırımı, Müslüman coğrafyanın dağınıklığını ve güçsüzlüğünü bir kez daha gözler önüne serdi. Bu tablo karşısında Türkiye’nin öncülüğünde dillendirilen “İslam NATO’su” fikri artık ertelenemez bir zorunluluk olarak gündeme geliyor. Çünkü İslam ülkeleri ancak ortak bir irade, askeri işbirliği ve ekonomik dayanışma ile bu küresel zulme karşı durabilir. Tarihin bu safhasında ayrılıklar değil, birlik esas alınmalıdır.
Küresel Tepkiler ve Protestolar
İspanya Başbakanı Pedro Sanchez’in, “İsrail varsa biz yokuz.” diyerek milli takımlarını Dünya Kupası’ndan çekme resti, sadece bir siyasi çıkış değil, aynı zamanda küresel vicdanın sesi olmuştur.
Avustralya’dan İtalya’ya, Karadağ’dan İngiltere’ye kadar dünyanın dört bir yanında insanlar sokaklara çıkmakta, “İsrail terörist devlettir”, “Gazze’deki soykırımı durdurun” sloganlarıyla insanlığın ortak çığlığını yükseltmektedir.
Kurtların Sofrası ve Zulmün Açık İtirafları
İsrail Maliye Bakanı Bezalel Smotrich’in “Gazze’de emlak ganimeti var, Amerikalılarla paylaşacağız” itirafı, bu işgalin asıl motivasyonunu da ortaya koymaktadır. Bu, yalnızca güvenlik veya ideolojik bir savaş değil; aynı zamanda emperyalistlerin ganimet sofrasıdır. Zulmün perdesi artık açıktan yırtılmıştır.
İbret ve Tarihî Ders
Kur’ân-ı Kerîm’de Yahudilerin bozgunculukları, zulme meyilleri ve ahitlerini bozmaları birçok ayette zikredilmiş ve ibret için tarihe kaydedilmiştir. Bugün aynı tablo yeniden sahnelenmekte, İsrail’in Gazze’deki barbarlığıyla tarihin ibretleri doğrulanmaktadır.
Ancak unutmamak gerekir ki, Kur’an aynı zamanda zulmün ebedi olmayacağını, mazlumların duasının arşı titrettiğini ve zalimlerin akıbetinin helak olduğunu haber verir.
Sonuç: Yeni Bir Dünyanın Eşiği
Bugün yaşanan zulümler, sadece bir coğrafyanın değil, insanlığın imtihanıdır. Küresel vicdan giderek daha gür bir sesle “Filistin özgür olana kadar biz özgür değiliz” diyor. İslam dünyası için ise bu tablo, birlik olmamanın ne büyük bir bedel olduğunu açıkça göstermektedir.
Filistin davası yalnızca bir halkın değil, insanlığın ortak davasıdır. Bugün Gazze’nin yıkık sokaklarında, yetim kalan çocukların gözlerinde ve şehitlerin kanında tarihe kazınan bir hakikat vardır: Zulüm payidar olamaz.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

NATO TÜRKİYE’Yİ İSRAİLE KARŞI KORUR MU? -1-

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

***********

NATO TÜRKİYE’Yİ İSRAİLE KARŞI KORUR MU? -2-

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

*********

NATO TÜRKİYE’Yİ İSRAİLE KARŞI KORUR MU? -3-

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – 

********** 

NATO TÜRKİYE’Yİ İSRAİLE KARŞI KORUR MU? -4-

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

*******  

NATO TÜRKİYE’Yİ İSRAİLE KARŞI KORUR MU? -5-

🇹🇷 NATO Türkiye’yi İsrail’e Karşı Korur mu?

🛡️ NATO’nun 5. Maddesi ve Gerçekçi İşleyişi

🇺🇸 ABD-İsrail İlişkileri ve Katar Örneği

🇮🇱 İsrail Türkiye’ye Saldırırsa Ne Olur?

🧭 Türkiye Ne Yapmalı?

🔍 Sonuç: NATO’nun Kalkanı, Siyasi İrade ile Çalışır

-Hazırlayan: Mehmet Özçelik – w

Soykırımın Gölgesinde Küresel Vicdan: Gazze, Emperyalizm ve Tarihî Kırılmalar
Giriş
Tarih, insanlığın hem vicdan hem de zulümle sınandığı bir sahnedir. 20. yüzyılın başında sömürgeci devletlerin cetvellerle çizdiği sınırlar, bugün Ortadoğu’da kan ve gözyaşının sebeplerinden biri olmuştur. Gazze’de yaşananlar sadece bir askeri işgal veya siyasi çatışma değil, insanlığın ortak vicdanına yönelmiş bir soykırım olarak tarihe geçmektedir. Bugün İrlanda Cumhurbaşkanı Michael D. Higgins’in “soykırım yapanların ve destekleyenlerin BM’den çıkarılması gerekir” çıkışı, Londra Belediye Başkanı Sadık Khan’ın Gazze için ilk kez “soykırım” ifadesini kullanması, tarihin önemli dönüm noktaları olarak kayda geçmiştir.
Emperyalizmin Süregelen Gölgesi
ABD’nin, İsrail’in işgal ve soykırım politikalarına verdiği koşulsuz destek yeni değildir. Daha önce Vietnam’da, Irak’ta ve Afganistan’da görüldüğü gibi, küresel emperyal güçler çıkarları uğruna milyonların hayatını hiçe saymıştır. Trump yönetiminin Gazze meselesinde İngiltere’den bile daha geri bir pozisyonda kalması, ABD’nin İsrail ile olan “göbek bağı” tartışmalarını derinleştirmiştir. Epstein skandalı, Mossad ilişkileri ve Washington’un sürekli vetoları bu bağı daha da görünür kılmaktadır.
Küresel Vicdanın Yükselişi
Bununla birlikte, tarihte ilk kez Batı’da kitlesel olarak yükselen vicdani bir hareket dikkat çekmektedir. Londra’daki “Together for Palestine” konserinde Hollywood yıldızları, sanatçılar ve halk, “sessizlik suç ortaklığıdır” diyerek ayağa kalkmıştır. İtalya’da sendikaların genel greve gitmesi, Ravenna Limanı’nda işçilerin İsrail’e silah sevkiyatını durdurması, Avrupa’nın kendi vicdanıyla yüzleşmeye başladığının işaretidir. Tarihte Güney Afrika’daki Apartheid rejiminin çöküşünde sivil toplumun uluslararası dayanışması nasıl etkili olduysa, bugün de benzer bir dalganın Gazze için yükseldiği görülmektedir.
Tarihî Paralellik: Enver Paşa ve Kafkas İslam Ordusu
Ankara’da yapılan “Kafkas İslam Ordusu ve Enver Paşa” anması, bugünkü gündemle şaşırtıcı bir paralellik taşımaktadır. 1918’de Enver Paşa ve Nuri Paşa önderliğindeki İslam Ordusu, işgal altındaki Bakü’yü özgürleştirmiştir. O günün “kahramanlık ruhu”, bugün Sumud Filosu ile Gazze’ye insani yardım götürmeye çalışan vicdan sahiplerinde yeniden hayat bulmaktadır. Tarih bize, işgal ve zulmün ne kadar güçlü olursa olsun, direnişin ve fedakârlığın asla yok edilemeyeceğini göstermektedir.
Türkiye’nin Rolü
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın BM’de “Filistin’in sesi olacağız” çıkışı, Türkiye’nin bu meselede tarihî misyonunu üstlenmeye devam ettiğini ortaya koymaktadır. Devlet Bahçeli’nin “Kudüs düşerse Ankara düşer” sözü, meseleyi yalnızca bir Filistin meselesi değil, aynı zamanda bölgesel ve küresel bir medeniyet davası olarak tanımlamaktadır. Türkiye’nin Gazze’ye yardımlarda ilk sırada olması, insani diplomasi açısından da önemlidir.
Sonuç: Tarih Tekerrür Ediyor mu?
Tarih tekerrür etmez; fakat ibret alınmadığında benzer sahneler farklı dönemlerde yeniden karşımıza çıkar. Bugün Gazze’de yaşananlar, Bosna’da, Ruanda’da ve daha geride Endülüs’te Müslümanların yaşadıklarını hatırlatmaktadır. Fakat bir fark var: Bu kez küresel vicdan daha güçlü bir sesle haykırıyor. İrlanda’dan İtalya’ya, Londra’dan Ankara’ya kadar genişleyen bu ses, gelecekte insanlığın ortak hafızasında bir dönüm noktası olacaktır.
Gazze sadece Filistin’in değil, tüm insanlığın sınavıdır. Bu sınavda sessiz kalanlar tarihin karanlık sayfalarına yazılırken, zulme karşı duranlar vicdanın ve insanlığın onurlu sayfalarında yer alacaktır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

“Ehl-i ilhad ile ve bilhâssa Avrupa mukallidleriyle münazara ile iştigal edenler büyük bir tehlikeye maruzdurlar. Çünki nefisleri tezkiyesiz ve emniyetsiz olması ihtimaliyle tedricen hasımlarına mağlub olur ki, bîtarafane muhakeme denilen münsifane münazarada nefs-i emmareye emniyet edilemez. Çünki insaflı bir münazır, hayalî bir münazara sahasında, arasıra hasmının libasını giyer, ona bir dava vekili olarak onun lehinde müdafaada bulunur. Bu vaziyetin tekrarıyla, dimağında bir tenkid lekesinin husule geleceğinden, zarar verir. Lâkin niyeti hâlis olur ve kuvvetine güvenirse, zararı yoktur. Böyle vaziyete düşen bir adamın çare-i necatı, tazarru’ ve istiğfardır. Bu suretle o lekeyi izale edebilir.”
(Mesnevi-i Nuriye 112.sh – Risale-i Nur)
***

🔹 Nefis ve Tehlikesi:

🔹 Kognitif Etki (Beynin İkna Olabilirliği):

🔹 Niyet ve Koruyucu Etken:

🔹 Çare: Tazarru ve İstiğfar

📌 Özet:

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

1. Yahudilerin Hristiyanlığa Genel Bakışı

   • Yahudilik, kendisini “Allah’ın seçilmiş kavmi” anlayışı üzerine kurduğu için, İsa Mesih’in (Hz. İsa) peygamberliği ve Hristiyanlığın ilahî bir vahiy oluşunu kesinlikle reddeder.
   • Hristiyanlık, Yahudiliğin içinden çıkmasına rağmen, Yahudiler onu bir “sapma” ve “bozulmuş yorum” olarak görmüşlerdir.
   • Yahudi kaynaklarında, Hristiyanlık zamanla bir “putperestleşme” olarak ele alınır; özellikle teslis inancı (Baba–Oğul–Ruhulkudüs) Yahudi inancına aykırı bulunur.
   Ancak Yahudiler de Üzeyir peygamberi Kur’an’ın ifadesiyle;Allah’ın oğlu olarak kabul eder.

   2. Hz. İsa ve Hz. Meryem Hakkındaki Görüşler
   Hz. İsa (aleyhisselâm)

   • Yahudiler Hz. İsa’yı peygamber kabul etmezler.
   • Onu, Tanrı’nın oğlu veya Mesih olarak görmezler.
   • Hatta bazı klasik Yahudi metinlerinde İsa’ya (hâşâ) sihirbaz, yalancı peygamber veya Yahudi şeriatini bozmak isteyen biri olarak bakılmıştır.

   Hz. Meryem (aleyhâ’s-selâm)

   • Yahudilikte Hz. Meryem’in iffetini ve mucizevi bakire doğumunu kabul etmezler.
   • Talmud’un bazı bölümlerinde (polemik amaçlı) Meryem validemiz hakkında çirkin ithamlar yapılmıştır.
   • Yani Yahudi inancında, Hristiyanlıktaki gibi kutsal, temiz ve yüce bir konuma sahip değildir.

   3. Yahudi Tenkitleri

   Yahudilerin Hristiyanlığa yönelttiği başlıca eleştiriler:
   • Teslis inancı: Baba–Oğul–Ruh anlayışını reddederler.
   • İlâhlaştırma: İsa’nın Tanrı veya Tanrı’nın oğlu kabul edilmesini şirk olarak görürler.
   • Meryem’in bakireliği: Hz. Meryem’in mucizevi doğumunu kabul etmezler, bunun insan kaynaklı bir durum olduğunu savunurlar.
   • Mesih beklentisi: Yahudiler, Tevrat’taki “Mesih” vaatlerinin İsa’da gerçekleşmediğine inanır; hâlâ kendi bekledikleri Mesih’in geleceğini söylerler.
   • Çarmıh ve kurtuluş: Hristiyanlığın merkezindeki “İsa’nın çarmıhta ölümüyle günahların bağışlanması” fikrine karşı çıkarlar. Günahın, kişisel tevbe ve amel ile affedileceğini savunurlar.

   4. Tarihî Gerilim

   • Yahudiler, Hz. İsa’nın tebliğine ilk karşı çıkan topluluk olmuşlardır.
   • Hz. İsa’yı reddetmekle kalmamış, Roma yönetimiyle işbirliği yaparak onun çarmıha gerilmesi için baskı yapmışlardır (Kur’an-ı Kerîm ise onların onu öldüremediklerini, Allah’ın onu katına yükselttiğini bildirir: Nisâ 157-158).
   • Bu yüzden tarih boyunca Hristiyan–Yahudi ilişkileri daima gergin olmuştur. Orta Çağ’da Hristiyan dünyasında Yahudiler sık sık “Mesih katili” olmakla itham edilmiştir.

   5. Kur’ân’ın Tavrı

   Kur’ân, Hz. Meryem’i “seçilmiş, tertemiz, seçilmiş” olarak över (Âl-i İmrân 42, Meryem 16-36).
   Ayrıca Yahudilerin Hz. Meryem hakkında söyledikleri iftiraları şiddetle reddeder:
   “Meryem’e büyük bir iftira attılar.”
   (Nisâ 156)
   Ve İsa’nın öldürülmediğini, Allah tarafından yükseltildiğini bildirir.

   📌 Sonuç:

   Yahudiler Hristiyanlığı aslî bir ilahî din olarak değil, Yahudilikten sapma olarak görürler. Hz. İsa’yı peygamber kabul etmez, Hz. Meryem’in iffet ve mucizevi doğumunu reddederler. Hristiyanlığın temel inançlarını (teslis, Mesih, çarmıh) şiddetle eleştirirler.

   ***

   1. Kur’ân’ın Yahudilere Dair Tavrı

   Kur’ân, Yahudilerin Hz. Meryem’e attıkları iftiraları çok açık biçimde kınar:
   “Küfürlerinde ısrar etmeleri, Meryem’e büyük bir iftira atmaları sebebiyle…”
   (Nisâ, 4/156)
   Bu ayette Yahudilerin Meryem validemize yönelttikleri çirkin itham reddedilmiş, onun tertemiz olduğu vurgulanmıştır.
   Ayrıca Yahudilerin Hz. İsa’yı öldürdüklerini iddia etmeleri de kesin bir şekilde reddedilir:
   “Onlar, ‘Biz Allah’ın Resûlü Meryem oğlu Mesih İsa’yı öldürdük’ demeleri sebebiyle (lanetlendiler). Oysa onu ne öldürdüler ne de astılar. Fakat onlara (öyle) gösterildi…”
   (Nisâ, 4/157-158)
   Yani Kur’ân, Yahudilerin hem Meryem hakkındaki iftiralarını hem de İsa’nın öldürülmesi iddialarını batıl sayar.

   2. Mucizevi doğum:

   Bediüzzaman, Meryem validemiz ve Hz. İsa hakkında Kur’ân’ın çizdiği çerçeveyi teyit eder. Özellikle şu noktaları öne çıkarır:
   • İsa (a.s.) mucizevi bir şekilde babasız doğmuştur. Bu doğum, Cenâb-ı Hakk’ın kudretinin bir tecellisidir; tıpkı Hz. Âdem’in anasız ve babasız yaratılması gibi.
   • Hz. Meryem’in iffet ve takvâsı Kur’ân’da defalarca övülür. Onun şahsiyeti, iffet ve ismetin sembolüdür.
   • Yahudilerin yaptığı iftiralar, Risale-i Nur’a göre “inkârın getirdiği körlük”ten doğar. İman nuru sönünce, en açık hakikatler bile görülmez olur.
   • Hz. İsa’nın nüzulü meselesinde de Bediüzzaman, ileride Hristiyanlığın saf tevhid çizgisine dönerek İslam’la birleşeceğini, o zaman Yahudilerin bugünkü reddedişlerinin de tarih önünde hükmünü kaybedeceğini anlatır.

   3. Tefekkürî Bir Bakış

   • Yahudiler, Allah’ın seçilmiş kavmi olduklarını iddia ederek Hz. İsa’yı ve Meryem’i reddettiler. Oysa bu reddediş, onları Allah’ın gazabına sürükledi.
   • Hristiyanlar ise aşırı giderek Hz. İsa’yı ulûhiyet mertebesine çıkardılar.
   • Kur’ân ise ifrat ve tefrit arasındaki dengeyi kurdu:
   • Hz. İsa: Allah’ın kulu ve Resûlü.
   • Hz. Meryem: Allah’ın tertemiz kıldığı saliha bir kadın.
   • Hristiyanlık ve Yahudilik arasındaki çatışmayı çözen tek hakikat, Kur’ân’ın getirdiği tevhidî ölçüdür.

   🌺 Netice:

   Yahudiler Hz. Meryem’i ve Hz. İsa’yı reddederek inkârın karanlığına saplandılar. Hristiyanlar ise ifrat edip onları ulûhiyet derecesine yükselttiler. Kur’ân ise en doğru ve mutedil çizgiyi gösterdi:
   • Meryem, iffetin zirvesi.
   • İsa, Allah’ın kelimesi ve ruhu, ama kul ve resûl.
   • Tevhid, iki sapma arasındaki hakikatin ta kendisi.

   ****

   Durum böyle iken özellikle bugün Hristiyan dünyası İsrail ile nasıl ortak hareket etmektedir?

   🌿 Tarih boyunca Yahudiler ile Hristiyanlar arasında Hz. İsa’nın reddi ve “Meryem’e iftira” sebebiyle derin bir düşmanlık vardı. Hristiyan dünyası yüzyıllarca Yahudileri “Mesih katili” olarak suçladı. Hatta Orta Çağ boyunca Avrupa’da Yahudiler dışlanmış, katliamlara uğramış, sürgün edilmiştir.
   Ama bugün manzara değişmiş görünüyor. Özellikle son yüzyılda Hristiyan Batı ile İsrail’in aynı cephede buluştuğunu görüyoruz. Bunun arka planı birkaç başlıkta özetlenebilir:

   1. Siyasî Çıkar Ortaklığı

   • 1948’de İsrail kurulduğunda en büyük desteği ABD ve Batı Avrupa ülkelerinden aldı.
   • İsrail, Batı’nın Ortadoğu’daki askerî–siyasî karakolu haline geldi.
   • Enerji yollarını kontrol etmek, İslam dünyasını zayıf tutmak için Batı, İsrail’in varlığını stratejik garanti olarak görüyor.

   2. Teolojik Zemin (Evanjelik–Siyonist İşbirliği)

   • Özellikle Amerika’daki Evanjelik Hristiyanlar, Tevrat’taki “vaadedilmiş topraklar” inancını İsrail’in kurulmasıyla bağlantılı görüyorlar.
   • Onlara göre İsrail’in güçlenmesi, Hz. İsa’nın tekrar yeryüzüne inişini hızlandıracak!
   • Bu yüzden Evanjelik hareketler İsrail’e koşulsuz destek veriyor. ABD siyasetinde İsrail lobisinin gücü büyük ölçüde bu dinî zeminden besleniyor.

   3. Modernleşme ve Seküler Yaklaşım

   • Bugün Hristiyan Batı dünyası, aslında saf Hristiyanlıktan çok seküler bir uygarlık çizgisi takip ediyor.
   • Din, devlet politikalarında sembolik bir yer tutarken, esas belirleyici olan çıkar ve strateji oluyor.
   • Bu açıdan Yahudilerle teolojik ihtilaflar geri planda kalmış, “İslam’a karşı ortak cephe” ön plana çıkmıştır.

   4. Kur’ân’ın İşareti

   Kur’ân, Hristiyan ve Yahudilerin zaman zaman birleşerek Müslümanlara karşı hareket edeceğini haber verir:
   “Ey iman edenler! Yahudi ve Hristiyanları dost ve sırdaş edinmeyin. Çünkü onlar birbirinin dostudur. Sizden kim onları dost edinirse, kesinlikle onlardan olur. Şüphesiz ki Allah, zâlimler topluluğunu doğru yola erdirmez…”
   (Mâide, 5/51)
   Tarih boyunca birbirine düşman olan iki topluluğun, çıkar söz konusu olduğunda birleşmesi bu ayetin işaret ettiği bir vakıadır.

   5. Risale-i Nur’un Penceresi
   Bediüzzaman, ileride Hristiyanlığın saf tevhid çizgisine yaklaşacağını, İslam’a dahil olup ittifak edeceğini söyler.
   Aksi takdirde izmihlale yani yok olmaya mahkum olacağını ifade eder
   Ancak bugünkü durum, daha çok Evanjelik–Siyonist menfaat ortaklığıdır. Yani Hristiyanlığın asli ruhundan değil, siyasî çıkar ve bozulmuş din anlayışından doğmaktadır.

   📌 Sonuç:

   Bugün Hristiyan Batı dünyası ile İsrail’in ortak hareket etmesi, tarihî düşmanlığın bitmesinden değil;
   • siyasî çıkarların,
   • Evanjelik–Siyonist teolojik işbirliğinin,
   • ve İslam dünyasına karşı stratejik birlik ihtiyacının sonucudur.

   Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com